Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Σχολικός Εκφοβισμός: Σύμβουλες προς γονείς (Β ΜΕΡΟΣ)

  • Γράφει  η Παπαδοπούλου Ειρήνη

Επιστρέφω λοιπόν με το δεύτερο μέρος!

Είναι πολύ σημαντικό να θυμόμαστε ότι υποστήριξη χρειάζονται τόσο οι γονείς που το παιδί τους πέφτει θύμα σχολικού εκφοβισμού αλλά και οι γονείς του ίδιου του θύτη.

Επιπλέον το κλειδί για την επίλυση των περιστατικών του σχολικού εκφοβισμού είναι η συνεργασία με το σχολικό περιβάλλον καθώς το περιστατικό εξελίσσεται μέσα στο σχολείο.

Ας αρχίσουμε λοιπόν!!

Τα παιδιά που εκφοβίζονται συνήθως νιώθουν φόβο, θυμό, ντροπή, ενοχή, μοναξιά.

Ως προς τους γονείς που το παιδί εκφοβίζεται (θύμα) κάποιες καλές πρακτικές είναι:
  • Παρατηρήστε τη συμπεριφορά του παιδιού
  • Εξηγήστε το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού στο παιδί  με απλά λόγια ανάλογα με την ηλικία του.
  • Προχωρήστε σε ενεργητική ακρόαση. Ακούστε το παιδί σας χωρίς να το κρίνετε και προσπαθήστε να το απενοχοποιήεστε. Ίσως θα ήταν καλό να καταγράψετε σε ημερολόγιο κάποια περιστατικά.
  • Επικοινωνήστε με το παιδί  ότι δεν έχει κανένας δικαίωμα να του φέρεται έτσι και ενεργοποιήστε τον να ζητάει βοήθεια σε περιστατικά εκφοβισμού
  • Δείξτε του λειτουργικούς τρόπους για να μπορεί να αντιδράει χωρίς και το ίδιο να είναι βίαιο.
  • Μιλήστε με κάποιον ειδικό για να σας δώσει κάποιες συμβουλές
  • Συζητήστε με το  δάσκαλο. Εδώ θα βοηθήσει αρκετά το ημερολόγιο της καταγραφής.
  • Ενθαρρύνετε την κοινωνική επαφή του παιδιού με συνομήλικους του ώστε να διευρευνήσουν τον κύκλο φίλων και να μην απομονώνονται σε χώρους επιθέσεων.
  • Ενισχύστε την αυτοεκτίμηση και την αυτοπεποίθηση των παιδιών μέσω δραστηριότητων που τα καταφέρνουν τα παιδιά και μέσα από τη δική σας στάση

Αυτό που θα πρέπει να εμφυσήσουμε στα παιδιά  που εκφοβίζονται είναι το δικαιώμα του παιδιού για μοίρασμα, ο σεβασμός στην ίδια  την προσωπικότητα του, η απενοχοποιήση του καθώς και η ενεργοποίηση για βοήθεια.

Τα παιδιά που εκφοβίζουν πολλές φορές δεν αντιλαμβάνονται ότι αυτό που κάνουν πληγώνουν τους άλλους.

Ως προς τους γονείς που το παιδί εκφοβίζει (θύτης) κάποιες καλές πρακτικές είναι:

  • Παρατηρήστε τη συμπεριφορά του παιδιού σας  και δείτε πως αντιδράει σε συνθήκες κρίσης
  • Παρατηρήστε τη συμπεριφορά τη δική σας.  Πχ: Πως αντιδράτε σε έναν τσακωμό, πως μιλάτε με τους οικείους σου, πως μιλάτε στο τηλέφωνο. Θυμηθείτε ότι γινόμαστε εμείς το παράδειγμα για τα παιδιά.
  • Χαρακτηρίστε τη συμπεριφορά του παιδιού και όχι το ίδιο το παιδί
  • Να συμμετέχετε μαζί με το παιδί σας σε δραστηριότητες διαφορετικότητας
  • Καλλιεργήστε την ενσυναίσθηση του παιδιού σας
  • Εστιάστε  στα θετικά στοιχεία της προσωπικότητας του παιδιού
  • Μιλήστε με κάποιον ειδικό για να σας δώσει κάποιες συμβουλές
Θα πρέπει αρχικά  οι γονείς των παιδιών που εκφοβίζουν να αναγνωρίσουν και να αντιληφθούν το γεγονός. Έπειτα να ευαισθητοποιηθούν και να λάβουν δράση καθώς θα πρέπει να συνεργαστούν τόσο με το σχολείο όσο και με τους φορείς ψυχικής υγείας.

Θα ήθελα να επισημάνω ότι είναι καλό οι γονείς των παιδιών που εκφοβίζονται και εκφοβίζουν είναι καλό να έρχονται σε επαφή με το σχολικό περιβάλλον και όχι να παίρνουν ιδιωτικές πρωτοβουλίες μεταξύ τους.

Ένα πολύ όμορφο εγχειρίδιο επισυνάπτεται στον παρακάτω σύνδεσμο http://enable.eun.org/c/document_library/get_file?uuid=c3d2cb8b-e4d1-4001-a81a-5b106a1d9117&groupId=4467490

Θα επανέλθω και με ένα τρίτο μέρος για το ρόλο του σχολείου!

Σας ευχαριστώ όλους για την εμπιστοσύνη σας!

Πηγή: http://www.e-abc.eu




Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Είναι απαραίτητο οι θεραπείες των παιδιών να συνεχίζονται το Καλοκαίρι; (Εργοθεραπεία, Λογοθεραπεία, Ειδική διαπαιδαγώγηση, Ψυχολογική υποστήριξη)

  Γράφει η Παπαδοπούλου Ειρήνη Καλησπέρα, ελπίζω να είστε όλοι καλά! Σήμερα σκέφτηκα να αναλύσουμε ένα φλέγον ζήτημα που κάθε χρόνο τέτοιο καιρό έρχεται στην επιφάνεια και δεν είναι άλλο από το αν πρέπει τα παιδιά να συνεχίζουν τις θεραπείες μετά το πέρας του κλεισίματος του σχολείου. Θέλω να πω εδώ ότι κάθε γονιός είναι ο μοναδικός άνθρωπος που παίρνει την τελική απόφαση για το παιδί και θα πρέπει να γίνεται σεβαστή η απόφασή του καθώς αυτός είναι που γνωρίζει καλύτερα το παιδί του. Από την δική μου εμπειρία θα σας πω: Οι θεραπείες δεν είναι μάθημα, είναι απαραίτητες για την εξέλιξη του παιδιού και πιθανή διακοπή χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του εκάστοτε θεραπευτή μπορεί να επιφέρει παλινδρόμηση και να καθυστερήσει σθεναρά την αποκατάσταση του παιδιού σε τυχόν δυσκολίες του. Δοκιμάζεται η θεραπευτική σχέση. Ίσως το πιο σημαντικό για εμένα. Μια διακοπή με τόσο χρονικό διάστημα αποχής θα κινδυνεύσει να χαθεί η επαφή με τον θεραπευτή. Οι θεραπείες συνήθως γίνονται μέσα από τα ενδιαφέροντα του

Τικ Τακ Μπουμ, ένα παιχνίδι που αναπτύσσει πολλές δεξιότητες

Γράφει η Παπαδοπούλου Ειρήνη Καλησπέρα,καλησπέρα!! Σήμερα μετά από πολύ καιρό, βρήκα λίγο ελεύθερο χρόνο και θα σας παρουσιάσω ένα παιχνίδι που πραγματικά ενθουσίασε εμένα και τους μικρούς μου φίλους. Τικ Τακ Μπούμ λοιπόν! Πως παίζεται (οδηγίες από την συσκευασία):  Ένα εκρηκτικό επιτραπέζιο παιχνίδι λέξεων που θα σου ανατινάξει το μυαλό! Πες μία λέξη που να περιέχει τα γράμματα της κάρτας και ξεφορτώσου τη "βόμβα" στον επόμενο, πριν ανατιναχτεί στα χεριά σου Τι δεξιότητες αναπτύσσει: Η κύρια δεξιότητα που αναπτύσσει είναι ότι το παιδί εξασκείται στην προφορική φωνολογική ενημερότητα που είναι προπομπός της γράφω-φωνολογικής ενημερότητας που είναι μια σημαντική δεξιότητα για τις σχολικές επιδόσεις.(Ανάγνωση-γραφή). Επιπλέον αναπτύσσει το λεξιλόγιο του παιδιού, καθώς  το παιδί"εκφράζεται λεκτικά και κατανοεί καινούριες έννοιες. Επιπρόσθετα αφού υπάρχει χρόνος για να δημιουργήσει το παιδί τη  λέξη  αυξάνεται  η ταχύτητα επεξεργασίας της σκέψης του. Παραδείγμ

Πως σχετίζονται οι μαθησιακές δυσκολίες με την αυτοεκτίμηση;

  Γράφει η Παπαδοπούλου Ειρήνη Καλησπέρα ελπίζω να είστε καλά! Σήμερα σκέφτηκα να μιλήσουμε για ένα μείζον θέμα για τη σύνδεση της αυτοεκτίμησης με τις μαθησιακές δυσκολίες. Κάθε μέρα συναντάω γονείς να με ρωτάνε γιατί τα παιδιά τους που αντιμετωπίζουν μαθησιακές δυσκολίες νιώθουν ματαιωμένα, γιατί τα παρατάνε και γιατί έχουν χαμηλή αυτοπεποίθηση. Η απάντηση μου είναι γιατί αυτά τα παιδιά καταλαβαίνουν πως δεν τα καταφέρνουν νιώθουν άσχημα για τον εαυτό τους και αποσύρονται από τη μάθηση. Συχνά χρησιμοποιώ ένα δικό μου παράδειγμα με τη μαγειρική, ξέρω πως δεν είμαι καλή, άρα αποσύρομαι από το μαγείρεμα και βρίσκω ένα κάρο δικαιολογίες για να μην το κάνω και στη συνέχεια νιώθω ταυτόχρονα ανακούφιση και ανεπάρκεια. Τι είναι όμως αυτοεκτίμηση; Σύμφωνα με ορισμούς η αυτοεκτίμηση  είναι η αξιολόγηση και η αίσθηση της δικής μας αξίας, ικανοτήτων, επιδόσεων και γενικά της αντίληψής μας για τον εαυτό μας. Περιλαμβάνει τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας σε σχέση με τους άλλου