Koινωνικές Ιστορίες

Γράφει η Βίκυ Ασβεστά
Λογοθεραπεύτρια του Κέντρου Θεραπευτικής Παρέμβασης "ΛΕΞΗΜΑ"

Οι κοινωνικές ιστορίες εισήχθησαν το 1991, από την Carol Gray. Η ίδια εφάρμοσε αυτήν την προσέγγιση για να αντιμετωπίσει τις κοινωνικές και επικοινωνιακές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα παιδιά με αυτισμό.

Πρόκειται για μια  μέθοδο που καταλήγει σε ένα κείμενο με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, τα οποία μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα άτομα με αυτισμό. Μια κοινωνική ιστορία ως μέθοδος απαιτεί μελέτη και σεβασμό της οπτικής γωνίας και του τρόπου αντίληψης του ατόμου με αυτισμό. Είναι μια μικρή ιστορία με ορισμένα χαρακτηριστικά, που περιγράφει καταστάσεις ή γεγονότα, γενικές ιδέες, πολιτισμικές αντιλήψεις ή κοινωνικές δεξιότητες, με τέτοιο τρόπο, ώστε να έχει νόημα για ανθρώπους με αυτισμό. Με τη λογική αυτή, κάθε κοινωνική ιστορία απευθύνεται στις ανάγκες και προάγει την κοινωνική κατανόηση κι από τις δύο πλευρές, τόσο των ατόμων με αυτισμό, όσο κι εκείνων με τυπική ανάπτυξη, σε μία ισότιμη βάση. Συχνά, το αποτέλεσμα μια κοινωνικής ιστορίας είναι η ανανέωση της ευαισθησίας που δείχνει ο κόσμος για τα άτομα με αυτισμό και συγχρόνως η πρόοδος σε ότι αφορά τη συμπεριφορά των ίδιων των ατόμων με αυτισμό.

Μια κοινωνική ιστορία περιγράφει μια κοινωνική κατάσταση που είναι προβληματική για ένα παιδί με αυτισμό, ενώ ταυτόχρονα παρέχει οδηγίες για την εκδήλωση των κατάλληλων κοινωνικών αντιδράσεων. Ουσιαστικά, παρέχει ένα κοινωνικό σενάριο που μελετάει το παιδί με απώτερο σκοπό να μάθει πως πρέπει να αντιδράει σε μία κατάσταση που του προκαλεί άγχος, ανασφάλεια ή επιθετικότητα. Κάθε κοινωνική ιστορία είναι εξατομικευμένη και προσαρμοσμένη στις ανάγκες και το μαθησιακό επίπεδο του κάθε παιδιού.

Οι κοινωνικές ιστορίες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να επισημάνουν κάποιες αλλαγές και νέες ρουτίνες στο σχολείο, στο σπίτι, για να εξηγήσουν τα αίτια της συμπεριφοράς των άλλων και να διδάξουν κοινωνικές δεξιότητες. Πιο συγκεκριμένα:

·         Προετοιμάζουν τα άτομα με αυτισμό για γεγονότα που πρόκειται να συμβούν,

·         Διδάσκουν στο άτομο νέες δεξιότητες,

·         Διδάσκουν θετικές συμπεριφορές και περιορίζουν μη επιθυμητές συμπεριφορές άγχους.

Τα θέματα που διαπραγματεύονται είναι ποικίλα και δεν υπάρχουν νόρμες που να τα περιορίζουν. Το κάθε παιδί παρουσιάζει διαφορετικές ανάγκες που μας οδηγούν στη συγγραφή μιας κοινωνικής ιστορίας.

Συνήθως δεν χρειάζεται πολύς χρόνος για να αναγνωρίσει και να προσδιορίσει ένας γονιός ή ένας επαγγελματίας μια κατάσταση στην οποία θα μπορούσε να βοηθήσει μια κοινωνική ιστορία. Για παράδειγμα, οι γονείς ,μπορεί να σημειώσουν πως το παιδί τους δυσκολεύεται στη βόλτα με το αυτοκίνητο, στο να παίζει με άλλα παιδιά, στο να βιώνει ή και να εκφράζει τα συναισθήματα του. Μερικές φορές, τα ίδια τα άτομα με αυτισμό κάνουν ερωτήσεις ή σχόλια, προσδιορίζοντας έτσι τις δύσκολες ή δυσκολονόητες καταστάσεις που μπορεί να παρερμηνευτούν. Τότε, μια ιστορία αρχίζει να γεννιέται.

Στο εκπαιδευτικό περιβάλλον, τα θέματα των κοινωνικών ιστοριών είναι τόσο διαφορετικά και ατομικά, όσο και οι μαθητές για τους οποίους γράφονται. Μπορεί να περιγράφουν δεξιότητες που καλύπτονται σε ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα ή να είναι η ανάλυση ενός στόχου σε βήματα. Συχνά οι κοινωνικές ιστορίες, χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν την καθημερινότητα της τάξης και τις μεταβολές αυτής της καθημερινότητας. Για παράδειγμα μια κοινωνική ιστορία μπορεί να περιγράψει τους παράγοντες που μπορεί να οδηγήσουν στην ακύρωση ενός διαλείμματος, ή στην παρουσία αναπληρωτή εκπαιδευτικού. Επίσης, η σχολική καθημερινότητα εμπεριέχει προγράμματα εκδρομών και επισκέψεων, γιορτές και συγκεντρώσεις, εκπαιδεύσεις για φωτιά και σεισμό.

Οι κοινωνικές ιστορίες έχουν κι ένα άλλο ρόλο που είναι εξίσου σημαντικός και συχνά πρωταρχικός, την αναγνώριση της επιτυχίας! Κατά κανόνα, η πρώτη κοινωνική ιστορία ενός παιδιού, πρέπει να περιγράφει μια δεξιότητα ή κατάσταση στην οποία το παιδί γενικώς επιτυγχάνει και είναι χωρίς προβλήματα.  Έτσι δίνεται στο παιδί η δυνατότητα να ταυτιστεί με μία ιστορία από την αρχή ως το τέλος γιατί σε αυτήν επιτυγχάνει και πριν καταπιαστεί με μικρές ή μεγαλύτερες προκλήσεις. Εκτός αυτού, «τα γραπτά μένουν» και γνωρίζουμε πως τα γραπτά βραβεία μπορεί να έχουν μεγαλύτερο νόημα για ένα παιδί με αυτισμό σε σύγκριση με τους προφορικούς επαίνους. Με τον τρόπο αυτόν δημιουργείται μια μόνιμη καταγραφή των ικανοτήτων του παιδιού που παρέχει στο παιδί πληροφορίες που είναι σημαντικές στο να αναπτύξει ένα θετικό αυτοσυναίσθημα.

Στάδια ανάπτυξης των Χρονικών έννοιων

Γράφει η Παπαδοπούλου Ειρήνη

Λοιπόν  λοιπόν,  τον τελευταίο καιρό ξεκίνησα να ¨δουλεύω" με τα παιδιά χωροχρονικές έννοιες γιατί κατάλαβα ότι αφενός είναι μέρος της καθημερινότητας των παιδιών και αφετέρου είναι μια σημαντική δεξιότητα λειτουργικότητας.

Η εκμάθηση για μένα πέρα από τα φύλλα εργασίας θα έπρεπε να γίνεται βιωματική!! 

Να αισθανθεί το παιδί τις έννοιες και να τις συνδέσει πιο άνετα με την καθημερινότητα του! 

Σήμερα θα κάνουμε μια προσέγγιση να διαπιστώσουμε  τα στάδια εξέλιξης των χρονικών εννοιών ανά ηλικία. Να σημειωθεί ότι αυτά τα στάδια προκύπτουν βάση ερευνών.

Οι χωροχρονικές έννοιες ξεκινούν να αποκτούνται από 3 ετών και κατακτούνται πλήρως στα 14 έτη. Στα 6-7 έτη είναι η πιο σημαντική περίοδος για τη γνώση τους, αφού τα παιδιά ξεκινάνε το σχολείο και η έννοια του χρόνου υπάρχει στην καθημερινότητα του.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν

3-4 ετών τα παιδιά:

• Αρχίζουν να κατανοούν το παρόν-παρελθόν αδρά
• Κατανοούν έννοιες που τους αφορούν όταν περιμένουν να πραγματοποιηθεί κάτι όπως: "Απόψε", αύριο, Καλοκαίρι
• Είναι σε θέση να γνωρίζουν και να κοινοποιούν την ηλικία τους

4-5 ετών τα παιδιά:

• Αρχίζουν να ξεχωρίζουν σιγά σιγά τις έννοιες πρωί-μεσημέρι-απόγευμα-βράδυ, ειδικά τα παιδιά που πηγαίνουν σχολείο
• Αρχίζουν σιγά-σιγά να μιλάνε για το τι θα γίνει αύριο και τι έγινε χθες
• Διηγείται γεγονότα στο παρόν

5-6 ετών τα παιδιά:

• Διακρίνει ξεκάθαρα το πρωί-βράδυ, χθες-αύριο
• Ονομάζει τις μέρες της εβδομάδας και αρχίζει να γνωρίζει ποιες μέρες δεν πάει σχολείο

6-7 ετών τα παιδιά:

• Αναγνωρίζουν τις εποχές και μπορούν να τις συνδέσουν με τα ρούχα
• Συνειδητοποιεί την αρχή-μέση-τέλος

Εδώ να σημειώσουμε ότι τα στάδια σαφώς και παίρνουν αποκλείσεις καθώς δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κάθε παιδί είναι μοναδικό και διαφορετικό!

Παρουσιάση Παραμυθιού: Το Ντροπαλό Όκάπι

Γράφει η Παπαδοπούλου Ειρήνη

Λοιπόν, λοιπόν σήμερα είμαι διπλά χαρούμενηηη!!!!

Πρώτον γιατί εγκαινιάζουμε μια καινούρια στήλη στο "σπίτι" μου την παρουσίαση παραμυθιών και δεύτερον γιατί παρουσιάζω το παραμύθι μια αγαπημένης φίλης που είναι το παράδειγμα καλού παιδιού αλλά και εξαιρετικού επαγγελματία, της Ζωής που αγαπώ πολύ και ας είμαστε τα τελευταία χρόνια μακρυά!

Η Ζωή είναι ειδική παιδαγωγός, διατηρεί το δικό της blog http://zoidamopoulou.blogspot.gr/ και ασχολείται και με τη συγγραφή!

Διαβάσαμε λοιπόν το νέο βιβλίο «Το Ντροπαλό Όκάπι», της Ζωής Δαμοπούλου και ταξιδέψαμε με συντροφιά υπέροχους ήρωες!

Το Ντροπαλό Οκάπι πρόκειται για ένα απολαυστικό βιβλίο που προσκαλεί τα παιδιά να ταξιδέψουν, να σκεφτούν, να προβληματιστούν, να δράσουν και να διασκεδάσουν! Το βιβλίο με γλώσσα ρέουσα και ολοζώντανη χωρίς πλατειασμούς και περιττά στολίδια, πραγματεύεται με τρυφερότητα έννοιες όπως η διαφορετικότητα και η φιλία. Η συγγραφέας χρησιμοποιώντας έναν εξαιρετικά πρωτότυπο και υπαρκτό ήρωα καλεί τα παιδιά να γνωρίσουν τον εαυτό τους και ότι τα περιβάλλει. Στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου με έκπληξη συνειδητοποιήσαμε ότι τα μηνύματα που περνούν μέσα από την ανατρεπτική ιστορία αγγίζουν όχι μόνο τα παιδιά αλλά και τους μεγάλους.

Λίγα λόγια για την ιστορία

Πρωταγωνιστής του παραμυθιού «Το Ντροπαλό Οκάπι» είναι ένα μικρό οκάπι. Τα οκάπι είναι σπάνια ζώα, που ζουν στα δάση βροχής του Κονγκό και ξεχωρίζουν όχι μόνο για την ιδιαίτερη εμφάνισή τους, αλλά και για τον ντροπαλό χαρακτήρα τους. Τα μοναχικά αυτά ζώα συνηθίζουν να ζουν απομονωμένα.

          

 Η ιστορία μας περιγράφει τις περιπέτειες ενός μικρού οκάπι, το οποίο είναι απογοητευμένο από την εμφάνισή του. Η ανασφάλειά του αποτελεί τροχοπέδη στις σχέσεις του με τα υπόλοιπα ζώα του δάσους. 

Έπειτα από προτροπή της μητέρας του αποφασίζει να ψάξει για ένα μάγο, ο οποίος θα μπορούσε να του αλλάξει όλη τη ζωή. Υπάρχει, τελικά, ο μάγος που θα αλλάξει τον ήρωα ή θα πρέπει ο ίδιος ο  ήρωας μας να προσπαθήσει σκληρά για να πετύχει το στόχο του;

 Το παραμύθι πραγματεύεται σημαντικές έννοιες όπως η διαφορετικότητα, η φιλία και η αυτοπραγμάτωση. Το κυριότερο μήνυμα του παραμυθιού είναι ότι πρέπει να αγαπάμε τον εαυτό μας και τις ιδιαιτερότητές μας.

 Η ιστορία καλλιεργεί στα παιδιά τον αυτοσεβασμό και την αυτοπεποίθηση, καθώς τους δείχνει ότι μέσα μας κρύβεται τεράστια δύναμη. Ακόμη, τα διδάσκει να προσπαθούν σκληρά για να πετύχουν τους στόχους τους και να μην εγκαταλείπουν  την προσπάθεια. 

Τέλος, επισημαίνεται η αξία των εμπειριών και των καλών πράξεων, οι οποίες βοηθούν στο χτίσιμο ενός πολύπλευρου και ολοκληρωμένου χαρακτήρα.

Πραγματικά νομίζω ότι αξίζει το χρόνο σας είναι πολύ σημαντικό τα παιδιά να μαθαίνουν τη μοναδικότητα τους και να διεκδικούν το "χώρο" που τους ανήκει σεβόμενα πάντα και τους άλλους!!

Συγχαρητήρια Ζωή για την προσπάθεια!!

Δραστηριότητα με Καταλήξεις Ρημάτων

Γράφει η Δέσποινα Χατζησταυρίδου
email:despoina18_athina@yahoo.gr.

Το παιχνίδι μας αυτή τη φορά σχετίζεται με το δύσκολο κομμάτι της ορθογραφίας. Πόσες φορές ενώ τα παιδιά γνωρίζουν τους κανόνες, κάνουν λάθος στην εφαρμογή;

Μπορούν λοιπόν να εξασκηθούν με έναν απλό και διασκεδαστικό τρόπο για μεγάλους και μικρούς. 

Υλικά
2 έως 6 άσπρα χάρτινα ποτηράκια μιας χρήσεως

Μαρκαδόρους σε διάφορα χρώματα
Μικρά κομματάκια από άσπρο χαρτί ή χαρτόνι

Παίζεται με 2 άτομα

Πως γίνεται η δραστηριότητα

Αρχικώς αναποδογυρίζετε τα ποτηράκια και γράφετε την ομάδα λέξεων που θέλετε να δουλέψετε για παράδειγμα ρήματα σε –αίνω.  Έπειτα πάνω στο ποτήρι γράφετε όσα περισσότερα ρήματα μπορείτε σε –αίνω  πχ: χοντραίνω, λεπταίνω, ανεβαίνω, κατεβαίνω κτλ. 

Σε ένα άλλο αναποδογυρισμένο ποτήρι γράφετε τις εξαιρέσεις τους μένω, πλένω δένω.

Αφού τα διαβάσετε και βεβαιωθείτε πως το παιδί τα έχει καταλάβει γράφετε στα χαρτονάκια ρήματα που τελειώνουν σε -αίνω  και τις εξαιρέσεις τους. 

Τα απλώνετε στο πάτωμα ή πάνω σε ένα τραπέζι διαλέγει ο κάθε παίχτης το αναποδογυρισμένο ποτηράκι του και ξεκινάτε να  μαζεύετε όσα περισσότερα χαρτάκια μπορείτε  σέρνοντας τη λεξούλα στο μέρος. 

Όταν τελειώσετε κοιτάτε ποιες λέξεις ανήκουν στο ένα ποτηράκι και ποιες στο άλλο ,τις διαβάζετε και τις τοποθετείτε. 

Νικητής είναι αυτός που θα τοποθετήσει σωστά όλες τις λέξεις αλλά θα καταφέρει και να κάνει μια πρόταση με αυτές( δουλεύετε και λόγο-έκφραση).  

Καλή διασκέδαση, καλή επιτυχία!! 

Για οποιαδήποτε διευκρίνιση είμαι στη διάθεσή σας.

Scrabble: Επιτραπέζιο παιχνίδι

Γράφει η Παπαδόπουλου Ειρήνη

Μετά την Αστειούπολη και το Ούνο θα παρουσιάσουμε σήμερα στο blog μας το scrabble!

Το Scrabble είναι ένα από τα πιο γνωστά παιχνίδια παγκοσμίως.
Δημιουργήθηκε το  1931 και αυτή τη στιγμή υπάρχει σε 130 χώρες σε 20 διαφορετικές γλώσσες.

Απευθύνεται σε παιδιά από οχτώ ετών και πάνω καθώς τα παιδιά θα πρέπει να έχουν μια επαφή με τα γράμματα και τις λέξεις.

Πώς παίζεται;

• Τραβάς στην τύχη εφτά πλακίδια με γράμματα μέσα από τα σακουλάκια
• Προσπαθείς να αξιοποιήσεις τα γράμματά σου για να δημιουργήσεις την πιο ισχυρή βαθμολογικά λέξη στο ταμπλό
• Αθροίζεις την βαθμολογία των γραμμάτων που αξιοποίησες για να υπολογίσεις το score σου
• Νικητής είναι αυτός που έχει τους περισσότερους πόντους

Ποια είναι τα οφέλη για το παιδί;

• Μαθαίνει ορθογραφία
• Συνθέτει νέες λέξεις
• Εμπλουτίζει το λεξιλόγιο 
• Μαθαίνει τα γράμματα
• Κατανοεί καινούριες έννοιες
• Ενισχύει τη μαθηματική σκέψη αφού χρειάζεται να αθροίσουμε τους πόντους
• Εκπαιδεύει το παιδί να περιμένει τη σειρά του
• Ενισχύει τη συνεργασία και την κοινωνική αλληλεπίδραση μεταξύ των παιδιών

Ποιοι μπορούν να το παίξουν;

• Παιδιά μεταξύ τους
• Παιδιά με ενήλικους (πχ την οικογένεια τους)
• Ενήλικοι μεταξύ τους
• Παιδιά με εκπαιδευτικούς. Είναι μια πολύ ωραία λύση για διαδραστική εκμάθηση της ορθογραφίας και του λεξιλογίου.

Καλή διασκέδαση σε μικρούς και μεγάλους!!

Kαθυστέρηση Λόγου

Γράφει η Μεχραλιέβα Ελμίρα

Τι είναι η καθυστέρηση λόγου;
Πως μπορούμε να αναπτύξουμε τον λόγο;
Σε ποια ηλικία η ομιλία πρέπει να είναι κατανοητή;

Η εκμάθηση της γλώσσας είναι μια εξελικτική διαδικασία που ξεκινά πολύ νωρίς. Το παιδί γεννιέται με τη φυσική προδιάθεση για την κατάκτηση της γλώσσας που ομιλείται στο περιβάλλον όπου μεγαλώνει.

Η σημαντικότερη ηλικία για την ανάπτυξη της γλώσσας είναι από  2  έως 4,5χρονών. 

Στην περίοδο αυτή το παιδί μαθαίνει να αρθρώνει τα φωνήματα, να συνδυάζει τα φωνήματα στις λέξεις , να δημιουργεί  προτάσεις και να εμπλουτίζει με πολύ γρήγορο ρυθμό το λεξιλόγιό του. 

Το παιδί στην ηλικία των 4 έως 5 χρονών πρέπει να έχει μια κατανοητή ομιλία.

Σε ποιες περιπτώσεις μιλάμε για καθυστέρηση λόγου;

Πολλά παιδιά δεν ακολουθούν τα τυπικά στάδια της γλωσσικής εξέλιξης. Ένα παιδί μπορεί να έχει καθυστέρηση λόγου όταν πλησιάζει την ηλικία των τριών ετών και παρουσιάζει κάποιες από τις παρακάτω δυσκολίες:
• δεν μπορεί να γίνει κατανοητό από τους άλλους
• λέει μόνο συλλαβές ή λίγες λέξεις
• δεν κατανοεί απλές ερωτήσεις
• δεν ακολουθεί απλές εντολές
• δείχνει αυτό που θέλει για να επικοινωνεί
• δυσκολεύεται να μιμηθεί λέξεις ή φράσεις που ακούει
• δε σχηματίζει προτάσεις δύο ή τριών λέξεων
• το λεξιλόγιο του είναι περιορισμένο

Η καθυστέρηση λόγου μπορεί να εμφανιστεί στα παιδιά που δεν λαμβάνουν αρκετά λεκτικά ερεθίσματα, εμφανίζουν προβλήματα ακοής, έχουν συναισθηματική διαταραχή, παρουσιάζουν διαταραχές της ομιλίας (π.χ. τραυλισμός), έχουν γενική νοητική μειονεξία ή εγκεφαλική βλάβη (π.χ. νοητική υστέρηση, σύνδρομα).

Πως μπορούμε να βοηθήσουμε στη σωστή ανάπτυξη του λόγου;
• Μιλάμε αργά, καθαρά και ήρεμα
• Διαβάζουμε πολλά παραμύθια
• Εξηγούμε για το τι κάνουμε και γιατί
• Απαντάμε στις ερωτήσεις του παιδιού
• Μιλάμε ο καθένας με τη σειρά του
• Παίζουμε με διάφορα εκπαιδευτικά παιχνίδια
• Πηγαίνουμε βόλτα με το παιδί και περιγράφουμε που πάμε και τι υπάρχει γύρω μας

Πάρνηθος 9 και Μουστακάτου 6 Mενίδι

Τηλέφωνα επικοινωνίας: 2102440094 ,6973167150 

Οφέλη του θεατρικού παιχνιδιού στα παιδιά

Γράφει η Παπαδοπούλου Ειρήνη

Να μαι πάλι εδώ!!! Σήμερα ξύπνησα και σκεφτόμουν τι καινούριο θα μπορούσε να δώσει το blog και μου ήρθε λοιπόν η ιδέα!!

Σκέφτηκα ανά τακτά χρονικά διαστήματα να παρουσιάζουμε εξωσχολικές δραστηριότητες ωφέλιμες για τα παιδιά!!!

Σκέφτηκα λοιπόν να αρχίσω για το θεατρικό παιχνίδι που ασυνείδητα και ελεύθερα ίσως πολλοί θεραπευτές να το προσεγγίζουμε αμυδρά όταν παίζουμε το μανάβικο, τον γιατρό και τον πειρατή που ψάχνει στο χώρο για το θησαυρό.(ο θησαυρός βέβαια είναι κάλπικος αφού έχει γράμματα, αριθμούς, ουσιαστικά-ρήματα και στην καλύτερη πολλά smarties)

Τι είναι λοιπόν το θεατρικό παιχνίδι;
Ποια είναι τα οφέλη;

Το θεατρικό παιχνίδι είναι μια οργανωμένη δράση που
γίνεται από θεατρολόγο ή άτομο με εξειδίκευση στο θέατρο και απευθύνεται σε μια ομάδα παιδιών με κύριο μέσο το παιχνίδι, την κίνηση και τον αυτοσχεδιασμό!
Η ηλικία που απευθύνεται συνήθως είναι άνω των 4.
Να σημειωθεί ότι ενδεικνύεται για παιδιά με μαθησιακές- επικοινωνιακές δυσκολίες και αναπτυξιακές διαταραχές καθώς αφενός  βοηθάει τα παιδιά να εκφράζονται και αφετέρου η επικοινωνία γίνεται με εναλλακτικά μέσα και όχι μόνο με τους κλασσικούς τρόπους.

Κάποια σημαντικά οφέλη για τα παιδιά είναι:

• Δημιουργικότητα και ανάπτυξη φαντασίας
• Συνεργασία και κοινωνική αλληλεπίδραση μεταξύ των παιδιών
• Ανακαλύπτουν τον κόσμο και μαθαίνουν πως να αντιδρούν σε πραγματικά προβλήματα και συνθήκες
• Μοιράζονται εμπειρίες και επικοινωνούν λειτουργικά
• Αυξάνεται η συγκέντρωση και υπάρχει εστίαση σε μια δραστηριότητα
• Χαρά, εκτόνωση και διασκέδαση

Νομίζω όμως ότι το πιο σημαντικό όφελος του θεατρικού παιχνιδιού είναι ότι τα παιδιά καταλαβαίνουν ότι ο καθένας από εμάς είναι διαφορετικός και μαθαίνουν να σέβονται τα υπόλοιπα παιδιά! Διεκδικούν αλλά συνάμα αναγνωρίζουν και τη θέση των άλλων παιδιών μέσα στην ομάδα. ΊΣΩΣ ΤΟ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΣΤΗ ΜΕΤΕΠΕΙΤΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΟΥ!

Ελπίζω να το δοκιμάσετε!

Δραστηριότητα για Μαθηματικές Πράξεις

Γράφει η Δέσποινα Χατζησταυρίδου
Ειδική Παιδαγωγός

Πολλές φορές η εκμάθηση της πρόσθεσης δυσκολεύει αρκετά τα παιδιά. Τα μαθηματικά χρειάζονται εξάσκηση και συχνά ταλαιπωρούν γονείς και παιδιά. 

Υπάρχει όμως τρόπος να πετύχουμε το ίδιο αποτέλεσμα μέσω ενός διασκεδαστικού τρόπου. Παρακάτω θα σας προτείνουμε ένα παιχνίδι για την εξάσκηση της πρόσθεσης. Το επιτραπέζιο αυτό αφορά ηλικίες 6-8 ετών. Προσαρμόζεται αναλόγως τη δυσκολία που αντιμετωπίζει το παιδί αλλά και την ηλικία.

Υλικά που θα χρειαστούμε


1 χαρτόνι ή χαρτί Α4
μαρκαδόρους σε διάφορα χρώματα

χαρτονάκια σε σχήμα ορθογωνίου

                                                              Πώς παίζουμε

Χωρίζουμε το χαρτόνι σε 25 τετραγωνάκια (μπορείτε και περισσότερα ή λιγότερα). 

Έπειτα σε κάθε τετράγωνο γράφουμε τις προσθέσεις που επιθυμούμε( αναλόγως την δυσκολία του παιδιού). 

Στα μικρά ορθογώνια χαρτάκια έχουμε γράψει τα αποτελέσματα των προσθέσεων. Τα ανακατεύουμε και μοιράζουμε τον ίδιο αριθμό σε κάθε παίχτη. 

Νικητής είναι αυτός που έχει αντιστοιχίσει σωστά  τα περισσότερα χαρτάκια  (πρόσθεση με το αποτέλεσμα) στον ταμπλό. Παίζει πάντοτε πρώτος ο μικρότερος ηλικιακά. 

Μπορείτε να το διαφοροποιήσετε βάζοντας και αφαίρεση ακόμη και πολλαπλασιασμό. Θα καταφέρετε να εξασκήσετε το παιδί σας παίζοντας και κάνοντας το να αγαπήσει τη μάθηση. Καλή σας διασκέδαση!!

Ασκήσεις για εξάσκηση σε αριθμητικές ποσότητες

Γράφει η Παπαδοπούλου Ειρήνη


Παρακάτω ακολουθούν απλές ασκήσεις για εξάσκηση  σε αριθμητικές ποσότητες.

Χορηγούνται στην προσχολική ηλικία και στην πρώτη σχολική ηλικία!

1.Αντιστοίχησε τους κύκλους με τον αριθμό

ΟΟΟΟ                        1

ΟΟΟ                           4

Ο                                 3

ΟΟΟΟΟΟ                   6


2.Ζωγράφισε 5 κύκλους
   Ζωγράφισε 7 κύκλους
   Ζωγράφισε 3 κύκλους


3.Στρώστε το τραπέζι μαζί με τα παιδιά  σας!Βάλτε πιρούνια, μαχαίρια και κουτάλια!


4.Παίξτε με τα τουβλάκια και κάντε πύργους, μετρώντας τουβλάκια!


Καλή Διασκέδαση!!
   

Mύθοι και αλήθειες για τον Αυτισμό

Γράφει η Αδριανή Χατζηεμμανουήλ 

Λογοθεραπεύτρια και Επιστημονική Υπεύθυνη του Κέντρου Θεραπευτικής Παρέμβασης «Λέξημα» στη Μυτιλήνη 

Τηλ επικοινωνίας: 2251055109

O Αυτισμός σύμφωνα με το DSM- V ορίζεται πλέον ως Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος και περιγράφεται από ποικίλα χαρακτηριστικά. Στις μέρες μας είναι μια λέξη που την ακούμε  όλο και πιο συχνά και η οποία συνοδεύεται με σκέψεις, ιδέες , απόψεις και εμπειρίες. Ας δούμε λοιπόν ποιοι ισχυρισμοί  από αυτούς που ακούμε αντικατοπτρίζουν την αλήθεια.

ΜΥΘΟΣ:  Οι άνθρωποι με αυτισμό έχουν νοητική υστέρηση.

ΑΛΗΘΕΙΑ: Συχνά ο αυτισμός συνοδεύεται τόσο με εξαιρετικές ικανότητες όσο και με δυσκολίες. Αρκετοί άνθρωποι με αυτισμό παρουσιάζουν κανονικό ή αρκετά υψηλό δείκτη νοημοσύνης (IQ) και εξαιτίας αυτού έχουν ιδιαίτερη κλήση σε μαθηματικά, μουσική και διάφορες θετικές επιστήμες.

ΜΥΘΟΣ: Τα άτομα με αυτισμό δε θέλουν φίλους.

ΑΛΗΘΕΙΑ: Αν κάποιος στο περιβάλλον σας έχει αυτισμό πιθανότατα δυσκολεύεται στην κοινωνικοποίηση του , παράγοντας που επηρεάζει σημαντικά την αλληλεπίδραση του με τους υπόλοιπους.  Μπορεί να δείχνει ντροπαλός ή μη φιλικός αλλά αυτό συμβαίνει γιατί δυσκολεύεται να μεταδώσει την ανάγκη του για επικοινωνία με τον τρόπο που το κάνετε εσείς.

ΜΥΘΟΣ: Οι άνθρωποι με αυτισμό δεν έχουν ή δεν εκφράζουν συναισθήματα .

ΑΛΗΘΕΙΑ: Ο αυτισμός δεν καθιστά το άτομο ανίκανο να νιώσει ή να εκφράσει τα συναισθήματα του , απλώς το άτομο αυτό εκφράζεται με διαφορετικό τρόπο από αυτούς που γνωρίζουμε εμείς.

ΜΥΘΟΣ: Τα άτομα με αυτισμό δεν καταλαβαίνουν τα συναισθήματα των άλλων.

ΑΛΗΘΕΙΑ: Ο αυτισμός επηρεάζει την ικανότητα του ατόμου να κατανοεί τη μη λεκτική διαπροσωπική επικοινωνία. Έτσι για παράδειγμα, τα άτομα αυτά μπορεί να μην αναγνωρίζουν την «γλώσσα του σώματος» ή τον σαρκασμό , αλλά όταν τα συναισθήματα μεταδίδονται πιο αναλυτικά είναι πολύ πιο πιθανό να νιώσουν συμπάθεια ή συμπόνια για τους άλλους.

ΜΥΘΟΣ:  Οι άνθρωποι με αυτισμό που δεν έχουν προφορικό λόγο, δεν τον κατανοούν   και έχουν σοβαρή διανοητική καθυστέρηση.

ΑΛΗΘΕΙΑ: Η απουσία προφορικού λόγου στα άτομα αυτά δεν αποτελεί προϋπόθεση για την ύπαρξη νοητικής υστέρησης. Οι άνθρωποι με αυτισμό μπορούν να κατανοήσουν τους υπολοίπους και να επικοινωνούν μαζί τους με εναλλακτικές μορφές επικοινωνίας που είτε έχουν διδαχθεί από λογοθεραπευτές είτε έχουν αναπτύξει από μόνοι τους (πχ. επικοινωνία μέσω εικόνων ή συμβολισμών)

ΜΥΘΟΣ: Τα άτομα με αυτισμό αποφεύγουν την βλεμματική επαφή και γίνονται αγενή σκόπιμα.

ΑΛΗΘΕΙΑ: Η απουσία βλεμματικής επαφής στο στάδιο της επικοινωνίας δε θεωρείται απαραίτητα ότι είναι σημάδι αγένειας. Συχνά τα άτομα με αυτισμό το βρίσκουν πολύ δύσκολο και επίπονο να διατηρούν το βλέμμα τους στο συνομιλητή τους.

ΜΥΘΟΣ: Ο αυτισμός προκαλείται από την κακή ανατροφή του παιδιού από τους γονείς.

ΑΛΗΘΕΙΑ:  Τη δεκαετία του ’50, υπήρχε μία θεωρία που ονομαζόταν «η υπόθεση της ψυχρής μητέρας» ( Refrigerator mother Hypothesis) , η οποία υποστήριζε ότι  ο αυτισμός προκαλείται από μητέρες που ήταν ανίκανες να μεταδώσουν αγάπη και ζεστασιά στα παιδιά τους. Αυτή η θεωρία έχει καταρριφθεί εδώ και πολλά χρόνια , γύρω στα τέλη της δεκαετίας  του 70. Ο τρόπος που μεγαλώνει ένα παιδί δεν αποτελεί αιτία εμφάνισης του Αυτισμού, καθώς πρόκειται  για μία εκ γενετής κατάσταση.

ΜΥΘΟΣ: Ο αυτισμός είναι αποτέλεσμα μίας συναισθηματικής διαταραχής ή άγχους.

ΑΛΗΘΕΙΑ: Ο αυτισμός είναι μία δια βίου νευροαναπτυξιακή διαταραχή. Ωστόσο πολλοί άνθρωποι με αυτισμό παρουσιάζουν συχνά διαταραχές άγχους ή συναισθηματικές διαταραχές.

ΜΥΘΟΣ:Ο αυτισμός εμφανίζεται μόνο στα αγόρια.

ΑΛΗΘΕΙΑ: Ο αυτισμός μπορεί να διαγνωστεί και στα δυο φύλα (αγόρια και κορίτσια). Παρά το γεγονός αυτό, στατιστικές έρευνες έχουν δείξει ότι  στα τέσσερα παιδιά με αυτισμό τα τρία είναι αγόρια. Επίσης σύμφωνα με έρευνα που έχει διεξάγει η NAS  ( National Autistic Society) το 2012, ισχυρίζεται ότι είναι δυσκολότερο να δοθεί διάγνωση στα κορίτσια.

ΜΥΘΟΣ: Μπορεί να διαγνωστεί κάποιος με αυτισμό μόνο κατά την παιδική ηλικία.

ΑΛΗΘΕΙΑ:  Η διάγνωση αυτισμού μπορεί να γίνει σε οποιαδήποτε ηλικία, καθώς όπως προαναφέρθηκε είναι μια δια βίου διαταραχή.  Η διάγνωση μπορεί να βοηθήσει το άτομο να κατανοήσει γιατί αισθάνεται διαφορετικά από τους υπόλοιπους . Ωστόσο κάποιοι άνθρωποι ζούνε με αυτισμό για όλη τους τη ζωή χωρίς να έχουν διαγνωστεί.

ΜΥΘΟΣ: Ο αυτισμός είναι μόνο μια νευροαναπτυξιακή διαταραχή και δεν συνυπάρχει με άλλες διαταραχές ή δυσκολίες.

ΑΛΗΘΕΙΑ: Έρευνες έχουν δείξει ότι πολλοί άνθρωποι με αυτισμό μπορεί να παρουσιάζουν και γαστροεντερικές δυσκολίες, τροφικές ευαισθησίες  και άλλες αλλεργίες. Επίσης ο αυτισμός ενδέχεται να συνυπάρχει  με διαταραχές όπως Σύνδρομο Down, Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής – Υπερκινητικότητα (ΔΕΠ-Υ), επιληψίες ή μαθησιακές δυσκολίες.

ΜΥΘΟΣ: Οι άνθρωποι με αυτισμό είναι όλοι ίδιοι.

ΑΛΗΘΕΙΑ: Ο αυτισμός είναι μια διαταραχή ο οποίος περιγράφεται από ένα  ευρύ φάσμα που περικλείει  πολλά διαφορετικά χαρακτηριστικά (γι’ αυτό και ορίζεται ως Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος ή ΔΑΦ). Το να ξέρουμε ένα άτομο με αυτισμό σημαίνει αυτό ακριβώς «ξέρουμε ΕΝΑ άτομο με αυτισμό». Οι δυσκολίες ή οι ικανότητες αυτού του ατόμου δεν είναι ενδεικτικές για την σκιαγράφηση ενός άλλου ανθρώπου με αυτισμό.

ΜΥΘΟΣ: Τα χαρακτηριστικά του αυτισμού που παρουσιάζουν κάποιοι άνθρωποι είναι παροδικά και με το χρόνο θα εξαφανιστούν.

ΑΛΗΘΕΙΑ: Έρευνες έχουν δείξει ότι ο αυτισμός πηγάζει από βιολογικούς και γενετικούς παράγοντες που επηρεάζουν την εγκεφαλική ανάπτυξη και είναι μία δια βίου κατάσταση. Ωστόσο έχει αποδειχτεί ότι η έγκαιρη παρέμβαση από επαγγελματίες υγείας μπορεί να βελτιώσει αρκετά το επίπεδο ανάπτυξης του ατόμου με αυτισμό.

ΜΥΘΟΣ: Τα  στατιστικά εμφάνισης του αυτισμού αυξάνονται σταθερά τα τελευταία 40 χρόνια.

ΑΛΗΘΕΙΑ: Ο βαθμός εμφάνισης του αυτισμού έχει αυξηθεί κατά 600% τα τελευταία 20 χρόνια. Το 1975 έρευνα έδειξε ότι  1 στις 1.500 γεννήσεις ήταν παιδί με αυτισμό ενώ το 2009 η αναλογία είχε αλλάξει σε  1 στις 110 γεννήσεις . Σήμερα επιδημιολογικές έρευνες στην Αμερική αναφέρουν ότι 1 στις 88 γεννήσεις διαγιγνώσκονται με αυτισμό.

ΜΥΘΟΣ: Όλα τα παιδιά με αυτισμό πηγαίνουν σε ειδικό σχολείο.

ΑΛΗΘΕΙΑ: Τα περισσότερα παιδιά με αυτισμό φοιτούν σε σχολείο γενικής εκπαίδευσης είτε με τη βοήθεια παράλληλης στήριξης είτε χωρίς αυτήν. Ωστόσο παιδιά που βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού και παρουσιάζουν χαμηλό επίπεδο λειτουργικότητας φοιτούν σε σχολείο ειδικής εκπαίδευσης , προκειμένου να λάβουν την εκπαίδευση με διαφορετικό τρόπο που θα είναι περισσότερο κατανοητός για τα ίδια.

ΜΥΘΟΣ: Τα άτομα με αυτισμό είναι ανίκανα να εργαστούν.

ΑΛΗΘΕΙΑ:  Στις μέρες μας υπάρχουν μεγάλες προσδοκίες για την επαγγελματική αποκατάσταση των ατόμων με αυτισμό. Υπάρχουν φορείς που στηρίζουν τα άτομα αυτά τόσο στην εκπαίδευσή τους  σε κάποια σχολή όσο και στην επαγγελματική τους αποκατάσταση με απώτερο σκοπό την αυτονομία και ανεξαρτησία τους.  

ΜΥΘΟΣ: Οι άνθρωποι με αυτισμό δεν θα μπορούν να επιτύχουν τίποτα στη ζωή τους.

ΑΛΗΘΕΙΑ: Κάποιοι από τους πιο επιτυχημένους και δημιουργικούς ανθρώπους στο κόσμο   θεωρείται ότι είχαν αυτισμό, όπως ο Μότσαρτ και ο Νιούτον. Τα άτομα με αυτισμό μπορεί  να παρουσιάζουν επίπεδα συγκέντρωσης , αξιοπιστίας και ακρίβειας ανώτερα από  ότι διαθέτουν οι υπόλοιποι άνθρωποι.

Πηγές: www.autismspeaks.org

             www.autism.org.uk

   

Αισθητηριακή Ολοκλήρωση

Γράφει η Αλίκη Σγουρέλλη

Εργοθεραπεύτρια στο Κέντρο Θεραπεύτικης Παρέμβασης «ΛΕΞΗΜΑ»

Τι αφορά η αισθητηριακή ολοκλήρωση;

Τι εξυπηρετεί;

Ποιος την κάνει και πώς θα πρέπει να είναι διαμορφωμένος ο χώρος;

Που απευθύνεται;

Όλοι πιστεύουμε ότι οι αισθήσεις μας είναι 5, μιλώντας για την όραση, ακοή, όσφρηση, γεύση και αφή.

Σύμφωνα, όμως, με την θεωρία της Αισθητηριακής Ολοκλήρωσης υπάρχουν ακόμη δύο αισθήσεις που βοηθάνε το σώμα μας εξίσου στην οργάνωση και επεξεργασία αισθητηριακών ερεθισμάτων. Πιο συγκεκριμένα, αυτές οι δύο αισθήσεις είναι το αιθουσαίο και το ιδιοδεκτικό σύστημα.

Ας δούμε πιο αναλυτικά, τις τρεις βασικότερες από όλες τις αισθήσεις :

·         Απτικό σύστημα: είναι υπεύθυνο για την επεξεργασία ερεθισμάτων αφής, θερμοκρασίας, πόνου κλπ μέσω του δέρματος.

·         Αιθουσαίο σύστημα: Είναι υπεύθυνο για την επεξεργασία ερεθισμάτων από την θέση και την κίνηση της κεφαλής στο χώρο μέσω του εσωτερικού του αυτιού   π.χ. η θέση της κεφαλής ενώ το παιδί βρίσκεται σε πρηνή θέση στο κρεβάτι και διαβάζει.

Ιδιοδεκτικό σύστημα: είναι υπεύθυνο για την επεξεργασία των ερεθισμάτων που εισέρχονται από τους μύες και τις αρθρώσεις   και          είναι εκείνο που συμβάλει στην ρύθμιση του ατόμου για παράδειγμα όταν βιώνει άγχος, σφίγγει τα χέρια του για να χαλαρώσει.

Αν και η αισθητηριακή ολοκλήρωση προκύπτει με την ωρίμανση, πολλές φορές παρατηρείται ανεπαρκής επεξεργασία των αισθητηριακών ερεθισμάτων που ερμηνεύει πολλές συμπεριφορές των ατόμων. Για παράδειγμα, παρατηρείται δυσκολία στον συντονισμό των κινήσεων άκρων και ματιών, ισορροπίας, στάσης σώματος, χαμηλή ανοχή σε ερεθίσματα όπως η πλαστελίνη κ.α. με αντίστοιχες υφές, επιλεκτικότητα σε γεύσεις ή ακόμη και η επιμονή του παιδιού να προτιμά αλεσμένα και κρέμες, ακούγοντας δυνατούς ήχους να κλείνει τα αυτιά του κλπ.

Η αξιολόγηση του παιδιού γίνεται από τον εργοθεραπευτή και βασίζεται σε εξειδικευμένα αξιολογητικά τεστ και κλινικές παρατηρήσεις, ερχόμενο το παιδί σε επαφή με αισθητηριακές πληροφορίες.

Στόχος είναι να ρυθμιστεί και να οργανωθεί το κεντρικό νευρικό σύστημα του ατόμου μέσω ερεθισμάτων, αλλά και ο κατάλληλος έλεγχος και διαχείριση της αισθητηριακής πληροφορίας όταν εισέρχεται στο σώμα.

Το πρόγραμμα που ακολουθεί το κάθε παιδί είναι εξατομικευμένο και προσαρμοσμένο στις ανάγκες του. Μέσα από δραστηριότητες με πολυαισθητηριακό χαρακτήρα το άτομο προσαρμόζεται και θέτει τον εαυτό  του σε νέες προκλήσεις, δραστηριότητες και αισθητηριακές πληροφορίες, έτοιμο να προχωρήσει στην καθημερινότητα του πιο λειτουργικά και αυτόνομα.

Ο χώρος που πραγματοποιείται η μέθοδος της Αισθητηριακής Ολοκλήρωσης είναι εξειδικευμένος με ποικιλία ερεθισμάτων που καλύπτουν ένα ευρύ πεδίο αισθητητηριακών πληροφοριών όπως κούνιες, μπάλες, στρώματα, φωτισμός, τοίχος αναρρίχησης κλπ.

Τέλος, η Αισθητηριακή ολοκλήρωση απευθύνεται σε:

·         Βρέφη που έχουν γεννηθεί πρόωρα και εμφανίζουν υπερευαισθησία στο νευρικό σύστημα και πολλαπλά παθολογικά προβλήματα.

·         Παιδιά με αυτισμό και άλλες αναπτυξιακές διαταραχές παρουσιάζοντας υπερευαισθησία ή υποευαισθησία σε ερεθίσματα.

·         Παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες. Σύμφωνα με έρευνες παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες έχουν αισθητηριακές δυσκολίες και με πρώιμη παρέμβαση θα μπορούσαν να βελτιώσουν τη σχολική επίδοση

·         Άτομα με εγκεφαλική βλάβη μετά από ατύχημα για την επανάκτηση μιας χαμένης αίσθησης

Η μέθοδος της Αισθητηριακής Ολοκλήρωσης πραγματοποιείται μόνο από εξειδικευμένους εργοθεραπευτές!!

Δραστηριότητα ορθογραφίας

Γράφει η Δέσποινα Χατζησταυρίδου

Eιδική Παιδαγωγός

Η εκμάθηση της ορθογραφίας δυσκολεύει τα παιδιά σε μικρές ηλικίες!

Για αυτό το λόγο χρειάζεται κόλπα-παιχνίδια για να καταφέρουν γρήγορα αλλά και χωρίς κόπο γονείς και παιδιά το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Μια εύκολη και γρήγορη λύση αποτελεί η παρακάτω δραστηριότητα με την οποία το παιδί μπορεί να κατανοήσει και να απομνημονεύσει τις καταλήξεις των ρημάτων. 

Τα υλικά που θα χρειαστείτε είναι:

1 ή περισσότερα χαρτόνια ή χαρτιά Α4 ( αναλόγως πόσα ρήματα θέλετε να γράψετε)

2 μαρκαδόρους με διαφορετικό χρώμα 

2 ή περισσότερα ξυλάκια του γιατρού (γλωσσοπιέστρα)

Αρχικώς με το ένα χρώμα γράφετε το θέμα της λέξης πχ αν το ρήμα είναι βάζω γράφετε βαζ ,  και μετά τα υπόλοιπα ρήματα το ένα κάτω από το άλλο. Έπειτα στο ξυλάκι γράφετε με το άλλο χρώμα τις διάφορες καταλήξεις –ω,-εις,-ει,- ουμε, -ετε, -ουν.  

Στόχος είναι το παιδί κάθε φορά να βρίσκει  την κατάλληλη κατάληξη στο ξυλάκι  και να το τοποθετεί στο ανάλογο ρήμα με αποτέλεσμα να το διαβάσει όσες φορές χρειαστεί ώσπου να το καταλάβει και να το θυμάται. 

Παρακάτω επισυνάπτονται κάποια παραδείγματα:

Μπορείτε με αυτό τον τρόπο στον ελεύθερο χρόνο του να παίξετε κάνοντας το εναλλάξ πότε εσείς και πότε το παιδί.

Επιπλέον αυτό ενδείκνυται για την ορθογραφία της ημέρας διότι είναι ένας απλός και παράλληλα διασκεδαστικός τρόπος εκμάθησης.

Καλή σας διασκέδαση!

Παιδικός θυμός

Γράφει η Παπαδοπούλου Ειρήνη

Ο θυμός  είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα για τα παιδιά!

Όπως οι ενήλικοι θυμώνουν έτσι και τα παιδιά μπορούν να θυμώσουν με διάφορα πρόσωπα για διάφορους λόγους όπως:

- Με τον συνομήλικο τους
- Τους γονείς και τα αδέρφια του
- Τους εκπαιδευτικούς
- Το ευρύτερο περιβάλλον

Το κύριο μέλημα του ενήλικα  φροντιστή είναι να "εκπαιδεύσει" το παιδί να αποδεχτεί το θυμό σαν συναίσθημα αλλά να του δείξει υγιείς τρόπους να το εκφράσει.
Πχ: Φανταστείτε ένα γονέα που όταν θυμώνει χτυπάει το παιδί του,
το μήνυμα που  δίνει στο παιδί είναι ότι όταν θυμώνουμε χτυπάμε!
Για άλλη μια φορά λοιπόν θα αναφέρω ότι εμείς οι μεγάλοι, οι "σημαντικοί άλλοι" του παιδιού είμαστε το παράδειγμα για τα παιδιά.

Πώς όμως μπορούμε πρακτικά να βοηθήσουμε ένα παιδί που είναι θυμωμένο;

Ένα μέσο είναι η ζωγραφική. Πείτε στο παιδί να ζωγραφίσει πως νιώθει εκείνη την στιγμή. Μην είστε παρεμβατικοί, αφήστε να ζωγραφίσει με όποιο χρώμα θέλει και να διαλέξει εκείνο το υλικό. (Μαρκαδόροι, κηρομπογίες, ξυλομπογίες)

Σε μεγαλύτερα παιδιά ένα άλλο μέσο είναι το ημερολόγιο. Το παιδί  μπορεί να γράψει γιατί θύμωσε, τι έκανε όταν θύμωσε και έχει την ευκαιρία να τα ξαναδεί μετά, ώστε να βρει νέους τρόπους αντιμετώπισης και να απορρίψει μη λειτουργικούς.

Επιπλέον ένα άλλο κόλπο που μπορεί να βοηθήσει είναι το παιδί να φουσκώνει μπαλόνια ή να μετρήσει έως το 10 και να παίρνει βαθιές ανάσες.

Τέλος, ας μην ξεχνάμε ότι η ανάγνωση βιβλίων είναι ένας τρόπος ώστε το παιδί να επεξεργαστεί το συναίσθημα του θυμού!Παρακάτω επισυνάπτετε μια ενδεικτική βιβλιογραφία:

• Ελέγχω τα συναισθήματα μου
• Τι νιώθεις;Θυμό
• Είμαι Θυμωμένη
• Πως θα νικήσω το θυμό μου
• Κλάψ.όχι άλλα κλάματα
• Ο θυμωμένος Αρθούρ
• Παιχνίδια διαχείρισης θυμού για τα παιδιά (Βιωματικές ασκήσεις)

Eιδική Γλωσσική Διαταραχή

Γράφει η Μεχραλιέβα Ελμίρα

Λογοθεραπεύτρια 

Η Ειδική Γλωσσική Διαταραχή (ΕΓΔ) αποτελεί μια σημαντική διαταραχή της προφορικής γλωσσικής ικανότητας που δε συνοδεύεται από νοητική υστέρηση, εμφανή νευρολογική βλάβη ή διαταραχή ακοής. Τα παιδιά με ΕΓΔ αντιμετωπίζουν μια μεγάλη ποικιλία προβλημάτων τόσο σε γλωσσικό όσο και σε γνωστικό επίπεδο. Η ΕΓΔ είναι παρούσα από τη γέννηση και δεν προκαλείται σε ηλικία δύο ή τριών ετών ως αποτέλεσμα κάποιας ασθένειας ή κάπου ψυχολογικού τραύματος (Leonard, 2000).

Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά των παιδιών με ΕΓΔ είναι η καθυστέρηση στα στάδια ανάπτυξης του λόγου. Τα παιδιά με ΕΓΔ αργούν στην κατάκτηση των πρώτων λέξεων. Μια πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι η μέση ηλικία κατάκτησης των πρώτων λέξεων για τα παιδιά με τη συγκεκριμένη διαταραχή είναι οι 23 μήνες, ενώ για τα φυσιολογικά αναπτυσσόμενα παιδιά είναι οι 11 μήνες. Παρομοίως, οι πρώτοι συνδυασμοί λέξεων σε παιδιά με ΕΓΔ εμφανίζονται περίπου σε ηλικία 37 μηνών, ενώ σε φυσιολογικά παιδιά σε ηλικία 17 μηνών (Trauner & συν. 1995).

Η οργάνωση του λόγου είναι ανεπαρκής τόσο σε γραμματικό όσο και σε συντακτικό επίπεδο. Η συντακτική δομή που χρησιμοποιούν τα παιδιά με ΕΓΔ είναι απλοποιημένη. Χρησιμοποιούν απλές προτάσεις, οι οποίες μπορεί να είναι και συντακτικά λανθασμένες. Παραλείπουν συνδέσμους, αόριστες αντωνυμίες, ενώ στον αυθόρμητο λόγο τους χρησιμοποιούν τις κύριες συντακτικές κατηγορίες (υποκείμενο, ρήμα, αντικείμενο) (Leonard, 2000). Στον τομέα της γραμματικής μορφολογίας παρουσιάζουν προβλήματα που σχετίζονται με τη χρήση των άρθρων, τον πληθυντικό των ουσιαστικών, τις αντωνυμίες, την κατάληξη του αόριστου. Τα προβλήματα αυτά μπορεί να είναι από παραλείψεις, μέχρι αντικαταστάσεις ή λανθασμένη χρήση των παραπάνω (Bliss, 1989).

Τα παιδιά με ΕΓΔ παρουσιάζουν προβλήματα στην άρθρωση και στη φωνολογία. Αρκετά παιδιά δυσκολεύονται στην παραγωγή ενός ήχου ή μιας ομάδας ήχων, με αποτέλεσμα να επηρεάζεται η καταληπτότητα της ομιλίας. Επιπλέον, το φωνολογικό σύστημα των παιδιών αυτών μπορεί να είναι ανοργάνωτο και να χρησιμοποιούν στην ομιλία τις φωνολογικές διεργασίες, όπως αντικατάσταση ενός φωνήματος με κάποιο άλλο, αντιμεταθέσεις συλλαβών σε μια λέξη, παραλείψεις συλλαβών, συγχύσεις ήχων σε μια λέξη.

Όσον αφορά το περιεχόμενο, τα παιδιά με ΕΓΔ χρησιμοποιούν λιγότερες ιδέες και έννοιες, έχουν φτωχό και ανακριβές λεξιλόγιο. Έχουν δυσκολία με την εκμάθηση καινούργιων λέξεων και ο λόγος τους χαρακτηρίζεται από προβλήματα εύρεσης και ανάκλησης ή γνώσης μίας λέξης και από αντικαταστάσεις λέξεων.
Η κατανόηση του λόγου στα παιδιά με ΕΓΔ είναι καλύτερη από την έκφραση. Σε γενικές γραμμές αντιλαμβάνονται το λόγο, αλλά χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να επεξεργαστούν μια πληροφορία. Δυσκολεύονται περισσότερα στην κατανόηση σύνθετων εντολών, μεγάλων σε μήκος προτάσεων, αφηρημένων εννοιών και χώρο-χρονικών εννοιών.

Τα παιδιά με ΕΓΔ φαίνεται ότι παρουσιάζουν κάποιους περιορισμούς και στον τομέα της πραγματολογίας, που αφορά τις επικοινωνιακές χρήσεις της γλώσσας. Έχει βρεθεί ότι τα παιδιά με ΕΓΔ όσον αφορά στις πράξεις του λόγου (ευχαριστία, προειδοποίηση, άρνηση, έκφραση συγχαρητήριων, ερώτηση κλπ) έχουν μειωμένες επιδώσεις . Ακόμη, τα παιδιά με ΕΓΔ σε αρκετές περιπτώσεις δίνουν απαντήσεις σε ερωτήσεις οι οποίες είναι συνήθως εκτός θέματος, δημιουργώντας έτσι προβλήματα στη φυσιολογική επικοινωνιακή τους σχέση με τους γύρω τους. Επίσης, τα παιδιά με ΕΓΔ ξεκινούν συνομιλίες πιο εύκολα με συνομηλίκους παρά με ενηλίκους και καταφέρνουν καλύτερα όταν έχουν να μιλήσουν σε έναν παρά σε πολλούς συνομιλητές, ενώ παράλληλα τα καταφέρνουν καλύτερα όταν έχουν να μιλήσουν σε ένα παρά σε πολλούς συνομιλητές (Fey & Leonard, 1984).

Πάρνηθος 9 και Μουστακάτου 6

Τηλέφωνα επικοινωνίας: 2102440094 ,6973167150