Ανατροφοδότηση στη μάθηση: Η αξία της

 Γράφει η Παπαδοπούλου Ειρήνη

Η ανατροφοδότηση στη μάθηση είναι από τα πιο κρίσιμα εργαλεία για τη γνωστική ανάπτυξη, την αυτοβελτίωση και την εσωτερική παρακίνηση των μαθητών. Δεν είναι απλώς «διόρθωση λαθών» — είναι μια ζωντανή διαδικασία καθοδήγησης που βοηθά τον μαθητή να καταλάβει πού βρίσκεται, τι κάνει καλά και πού και πώς μπορεί να βελτιωθεί.

Γιατί είναι σημαντική η ανατροφοδότηση στη μάθηση

✅ 1. Κατευθύνει τη μάθηση

Δείχνει στον μαθητή πού βρίσκεται σε σχέση με τον στόχο και τι χρειάζεται για να προχωρήσει. Δεν μένει στο "σωστό/λάθος", αλλά εξηγεί το "γιατί".

✅ 2. Ενισχύει την αυτογνωσία

Ο μαθητής μαθαίνει να αξιολογεί τον εαυτό του, να αναγνωρίζει τα δυνατά και αδύναμα σημεία του.

✅ 3. Παρακινεί εσωτερικά

Η καλοδιατυπωμένη ανατροφοδότηση ενθαρρύνει, δεν αποθαρρύνει. Βοηθά τον μαθητή να συνεχίσει την προσπάθεια.

✅ 4. Υποστηρίζει την αυτορρύθμιση

Οι μαθητές που λαμβάνουν ουσιαστική ανατροφοδότηση μαθαίνουν να διορθώνουν τη στρατηγική τους και να βελτιώνουν τον τρόπο μελέτης.

Χαρακτηριστικά αποτελεσματικής και κακής ανατροφοδότησης

Αποτελεσματική ανατροφοδότηση                 Κακή ανατροφοδότηση

Συγκεκριμένη	Γενική
Περιγραφική	Αξιολογική
Εστιασμένη στη διαδικασία	Εστιασμένη στο άτομο
Χρονικά κοντινή στη δράση	Πολύ καθυστερημένη
Προσαρμοσμένη	Ίδια για όλους
Ενθαρρυντική & καθοδηγητική	Αποθαρρυντική ή τιμωρητική

Παραδείγματα καλής και κακής ανατροφοδότησης

❌ Λανθασμένος τρόπος:

«Η έκθεσή σου δεν ήταν καλή. Έχει πολλά λάθη.»

✅ Βελτιωμένος τρόπος:

«Η έκθεσή σου έχει ενδιαφέρον θέμα και καλή δομή. Θα μπορούσες να ενισχύσεις τα επιχειρήματά σου με περισσότερα παραδείγματα, και πρόσεξε την ορθογραφία σε λέξεις όπως "συμπέρασμα". Θες να δουλέψουμε μαζί το επόμενο προσχέδιο;»

Συνοψίζοντας στην ανατροφοδότηση της μάθησης δίνουμε σημασία σε 3 άξονες:

1. Τι πήγε καλά;
   ➤ Αναγνώριση και ενίσχυση

2. Τι μπορεί να βελτιωθεί;
   ➤ Συγκεκριμένες προτάσεις

3. Πώς μπορεί να το κάνει;
   ➤ Οδηγίες / παράδειγμα / συνεργασία

Γιατί οι γονείς με αυτισμό θα πρέπει να συμμετέχουν στα θεραπευτικά προγράμματα των παιδιών τους;

Η συμμετοχή των γονέων στα θεραπευτικά προγράμματα των παιδιών τους είναι ζωτικής σημασίας, καθώς ενισχύει την αποτελεσματικότητα της θεραπείας και προάγει την ανάπτυξη του παιδιού. Ακολουθούν μερικοί βασικοί λόγοι:

Ενίσχυση της θεραπείας στην καθημερινότητα

• Τα παιδιά μαθαίνουν καλύτερα μέσα από τη συνεχή εφαρμογή των δεξιοτήτων που αποκτούν στη θεραπεία.

• Οι γονείς που συμμετέχουν μπορούν να ενσωματώσουν τις θεραπευτικές τεχνικές στην καθημερινή ρουτίνα, ενισχύοντας έτσι την πρόοδο του παιδιού.

 Βελτίωση της επικοινωνίας και της σχέσης γονέα-παιδιού

• Οι γονείς μαθαίνουν τρόπους να επικοινωνούν πιο αποτελεσματικά με το παιδί τους, ειδικά αν υπάρχει δυσκολία στη λεκτική επικοινωνία.

• Η συμμετοχή στη θεραπεία ενισχύει τον συναισθηματικό δεσμό, καθώς το παιδί βλέπει ότι ο γονέας είναι εκεί για να το στηρίξει.

3. Εξατομίκευση των στρατηγικών στο σπίτι

• Οι θεραπευτές διδάσκουν γενικές τεχνικές, αλλά οι γονείς γνωρίζουν καλύτερα τις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητες του παιδιού τους.

• Η ενεργή συμμετοχή των γονέων επιτρέπει την προσαρμογή των στρατηγικών ώστε να είναι πιο λειτουργικές στην καθημερινή ζωή.

4. Μακροχρόνια αποτελέσματα και αυτονομία του παιδιού

• Τα παιδιά που λαμβάνουν συνεπή υποστήριξη από τους γονείς τους έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να διατηρήσουν τις δεξιότητες που μαθαίνουν στη θεραπεία.

• Οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά να αποκτήσουν μεγαλύτερη αυτονομία και να μεταφέρουν τις δεξιότητές τους σε διαφορετικά περιβάλλοντα.

5. Ενίσχυση της αυτοπεποίθησης των γονέων

• Οι γονείς που συμμετέχουν αισθάνονται πιο σίγουροι για το πώς να υποστηρίξουν το παιδί τους.

• Μειώνονται τα συναισθήματα άγχους και αβεβαιότητας, καθώς αποκτούν πρακτικές γνώσεις και δεξιότητες.

6. Βελτίωση της συνεργασίας με τους θεραπευτές

• Η επικοινωνία μεταξύ γονέων και θεραπευτών γίνεται πιο αποτελεσματική όταν υπάρχει ενεργή συμμετοχή.

• Οι γονείς μπορούν να παρέχουν πολύτιμες πληροφορίες για τη συμπεριφορά του παιδιού στο σπίτι, βοηθώντας έτσι στην προσαρμογή του θεραπευτικού πλάνου.
  
  

🔹 Συμπέρασμα: Η συμμετοχή των γονέων δεν σημαίνει ότι πρέπει να γίνουν "θεραπευτές" του παιδιού τους, αλλά ότι μπορούν να είναι ένας πολύτιμος κρίκος στη διαδικασία ανάπτυξης και υποστήριξής του. Η συνεργασία με τους ειδικούς και η ενσωμάτωση των στρατηγικών στην καθημερινή ζωή μπορεί να κάνει τη διαφορά στην εξέλιξη του παιδιού.

Προβλήματα λόγου και μαθησιακές δυσκολίες: Μια διαδρομή παράλληλη

Γράφει η Παπαδοπούλου Ειρήνη

Τα προβλήματα λόγου και ομιλίας και οι μαθησιακές δυσκολίες είναι δύο διαφορετικές κατηγορίες δυσκολιών που μπορεί να αντιμετωπίζουν τα παιδιά, αλλά συχνά συνδέονται μεταξύ τους.

Πώς σχετίζονται μεταξύ τους;

📌 Τα παιδιά με προβλήματα λόγου συχνά δυσκολεύονται στην ανάγνωση και τη γραφή, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε μαθησιακές δυσκολίες.
📌 Οι μαθησιακές δυσκολίες μπορεί να επηρεάσουν την ικανότητα επεξεργασίας της γλώσσας, προκαλώντας φτωχό λεξιλόγιο ή αδυναμία διατύπωσης σκέψεων.
📌 Η καθυστερημένη γλωσσική ανάπτυξη μπορεί να αποτελεί προειδοποιητικό σημάδι μαθησιακών δυσκολιών.

Ποιες είναι όμως οι ομοιότητες:

Επηρεάζουν τη σχολική επίδοση : Και οι δύο καταστάσεις μπορεί να δυσκολέψουν το παιδί στην επικοινωνία, την κατανόηση και την έκφραση σκέψεων.
Μπορεί να συνυπάρχουν : Πολλά παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες έχουν και διαταραχές λόγου ή ομιλίας.
Χρειάζονται έγκαιρη διάγνωση : Και στις δύο περιπτώσεις, η έγκαιρη παρέμβαση είναι κρίσιμη για τη βελτίωση των δεξιοτήτων του παιδιού.
Μπορεί να προκαλέσουν άγχος και χαμηλή αυτοεκτίμηση : Οι δυσκολίες στην επικοινωνία και στη μάθηση μπορεί να οδηγήσουν σε απογοήτευση και αρνητικά συναισθήματα.

Ποιες είναι όμως οι διαφορές;

	Προβλήματα Λόγου & Ομιλίας	Μαθησιακές Δυσκολίες
Τι επηρεάζουν	Την κατανόηση και παραγωγή του προφορικού λόγου	Την ικανότητα ανάγνωσης, γραφής, αριθμητικής και επεξεργασίας πληροφοριών
Βασικά συμπτώματα	Δυσκολία στην προφορά, περιορισμένο  λεξιλόγιο, ακατάληπτη ομιλία	Δυσκολία στην ανάγνωση, γραφή, ορθογραφία, κατανόηση μαθηματικών
Αιτίες	Αναπτυξιακοί, νευρολογικοί ή περιβαλλοντικοί παράγοντες	Δυσλειτουργίες στην εγκεφαλική επεξεργασία της πληροφορίας
Από τα παραπάνω διαπιστώνουμε πως τα προβλήματα λόγου θέλουν έγκαιρη παρέμβαση από λογοθεραπευτή ενώ οι μαθησιακές δυσκολίες από ειδικό παιδαγωγό. Επίσης η συνεργασία πολλές φορές βοηθάει αφού το παιδί πρώτα χτίζει τον προφορικό του λόγο και μετά το γραπτό.

Συνεργασία Σχολείου-Οικογένειας: Ποια είναι η αξία της και πως καλλιεργείται;

 Γράφει η Παπαδοπούλου Ειρήνη

Καλησπέρα, ελπίζω να είστε καλά, μετά από μια ομιλία που είχα για τα οφέλη της συνεργασίας σχολείου-οικογένειας σκέφτηκα πως είναι αναγκαίο να δημιουργήσω ένα άρθρο για όλα αυτά που είπα.

Πριν ξεκινήσω, θέλω να πω πως για να υπάρχει αξία στη συνεργασία σχολείου-οικογένειας θα πρέπει και τα 2 μέρη της γονείς και εκπαιδευτικοί δηλαδή να καταλάβουν την χρησιμότητα της. 

Τι σημαίνει όμως συνεργασία;

Σύμφωνα με έναν αντιπροσωπευτικό ορισμό, συνεργασία σημαίνει όταν  δέχομαι και δίνω βοήθεια ή υποστήριξη σε άτομο ή σε οργανωμένο σύνολο, που επιδιώκει τους ίδιους ή συναφείς σκοπούς με τους δικούς μου.

Ποια είναι τα οφέλη συνεργασίας ως προς τον μαθητή;

Αυξάνονται τα εσωτερικά και τα εξωτερικά κίνητρα του:  Η ενεργή συμμετοχή των γονέων στην εκπαιδευτική πορεία των παιδιών τους σχετίζεται συχνά με υψηλότερες επιδόσεις. Η συνεργασία αυξάνει την υποστήριξη και την ευαισθητοποίηση των γονέων σχετικά με τις ακαδημαϊκές ανάγκες των παιδιών.

Επιτυγχάνονται οι στόχοι όλων με μεγαλύτερη ασφάλεια:  Εδώ να σημειώσουμε πως οι στόχοι δεν είναι μόνο γνωστικοί αλλά και κοινωνικοί όπως και συναισθηματικοί. Επίσης θα πρέπει να θέτουμε και στόχους για πιθανά ταλέντα που έχει ένα παιδί. (Γονείς-εκπαιδευτικοί).

Καλλιεργούνται υγιής διαπροσωπικές σχέσεις: Η συνεργασία μεταξύ σχολείου και οικογένειας συχνά συνεπάγεται την ανάπτυξη θετικών συμπεριφορών και τη δημιουργία υγειών και σταθερών προτύπων. Θυμηθείτε πως τα παιδιά ακολουθούν το παράδειγμά μας και όχι τα λόγια μας!

Κατάλληλη πλαισίωση του μαθητή: Η ανταλλαγή πληροφοριών από γονείς προς εκπαιδευτικούς και από εκπαιδευτικούς προς γονείς βοηθάει στο ο μαθητής να υποστηριχτεί κατάλληλα.

Ποια είναι τα οφέλη συνεργασίας ως προς τους γονείς;

Οι γονείς βελτιώνουν την αλληλεπίδραση με τα παιδιά τους: Όταν οι γονείς έχουν θετική στάση προς το σχολείο και πραγματοποιούν τις κατάλληλες ερωτήσεις στα παιδιά τους βελτιώνεται η επικοινωνία και το μοίρασμα εμπειριών και συναισθημάτων γονέων-παιδιών.

Βελτίωση της αυτοεκτίμησης του γονέα: Ο γονέας όταν συνεργάζεται με τους εκπαιδευτικούς αυξάνεται η αυτοεκτίμηση του καθώς ο ίδιος έχει την ευκαιρία να αναλάβει τον γονικό ρόλο του ολόπλευρα και να μάθει κάποιες σημαντικές τεχνικές για την καλύτερη πλαισίωση του παιδιού του.

Ο γονέας αποφορτίζεται: Ο γονέας με μια καλή συνεργασία με τους εκπαιδευτικούς μοιράζεται τις ανησυχίες του, αποφορτίζεται, σκέφτεται δημιουργικά και εξελίσσεται μέσα από αυτή τη συνεργασία.

Ποια είναι τα οφέλη συνεργασία ως προς τους εκπαιδευτικούς;

Καλύτερη Κατανόηση των Μαθητών: Η συνεργασία με τους γονείς παρέχει πολύτιμη πληροφορία σχετικά με το περιβάλλον, τις αξίες και τις ανάγκες των μαθητών εκτός σχολείου, βοηθώντας τους εκπαιδευτικούς να κατανοήσουν καλύτερα τους μαθητές τους.

Ενίσχυση της Ακαδημαϊκής Απόδοσης: Η συνεργασία με τους γονείς μπορεί να συμβάλλει στη βελτίωση της ακαδημαϊκής απόδοσης των μαθητών, καθώς οι γονείς μπορούν να παρέχουν επιπρόσθετη υποστήριξη στο σπίτι. Ανάπτυξη Στρατηγικών Διδασκαλίας: Οι εκπαιδευτικοί μπορούν να αξιοποιήσουν τη συνεργασία με τους γονείς για την ανάπτυξη και εφαρμογή πιο αποτελεσματικών στρατηγικών διδασκαλίας που ταιριάζουν στις ανάγκες των μαθητών. Ανάπτυξη Καλύτερων Σχέσεων με τους Μαθητές: Η γνώση του περιβάλλοντος των μαθητών έξω από το σχολείο βοηθά τους εκπαιδευτικούς να δημιουργήσουν θετικές και ενδιαφέρουσες σχέσεις με τους μαθητές. Υποστήριξη στη Διαχείριση Συμπεριφορικών δυσκολιών: Η συνεργασία με τους γονείς μπορεί να είναι κρίσιμη στη διαχείριση προβληματικής συμπεριφοράς, καθώς οι γονείς μπορούν να παρέχουν στήριξη και συμβουλές. Γενικά πρέπει να θυμόμαστε πως η συνεργασία μεταξύ του σχολείου και της οικογένειας βοηθάει να νιώθουν όλα τα μέρη (γονείς-μαθητές-εκπαιδευτικοί) αποτελεσματικοί και να παίρνουν ευχαρίστηση από το ρόλο τους.

Πως μπορεί να καλλιεργηθεί η επικοινωνία;

1. Παρακολούθηση Συνεδριάσεων Γονέων-Εκπαιδευτικών: Συμμετέχετε σε συνεδριάσεις γονέων-εκπαιδευτικών για να μάθετε για τα προγράμματα και τις εκπαιδευτικές στρατηγικές που χρησιμοποιούνται στο σχολείο.

2. Επισκέψεις στο Σχολείο: Επισκεφθείτε το σχολείο και γνωρίστε τους εκπαιδευτικούς και το προσωπικό. Οι απλές επισκέψεις μπορούν να δημιουργήσουν θετική σχέση με το περιβάλλον του σχολείου.

3. Συμμετοχή σε Εκδηλώσεις και Δραστηριότητες: Συμμετέχετε σε εκδηλώσεις και δραστηριότητες που οργανώνει το σχολείο, όπως γονικές συναντήσεις, αθλητικά γεγονότα ή παραστάσεις.

4. Διατήρηση Ανοιχτής Επικοινωνίας: Κατανοήστε τη σημασία της ανοιχτής επικοινωνίας με τους εκπαιδευτικούς. Αν έχετε ερωτήσεις ή ανησυχίες, μη διστάζετε να επικοινωνήσετε με το σχολείο.

5. Συμμετοχή σε Επιτροπές Γονέων: Πολλά σχολεία έχουν επιτροπές γονέων που συμμετέχουν στη λήψη αποφάσεων για θέματα που αφορούν το σχολείο. Συμμετέχοντας, έχετε την ευκαιρία να επηρεάσετε τις αποφάσεις του σχολείου.

6. Χρήση Ηλεκτρονικών Μέσων: Χρησιμοποιήστε τα ηλεκτρονικά μέσα επικοινωνίας που παρέχει το σχολείο, όπως email ή πλατφόρμες διαδικτυακής επικοινωνίας, για να είστε συνδεδεμένοι με τις εκπαιδευτικές εξελίξεις.

Τέλος, θα ήθελα να πω πως δεν είμαστε υπεράνθρωποι ούτε οι γονείς, ούτε οι εκπαιδευτικοί.... Όταν δεν είμαστε καλά είναι σημαντικό να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να μιλήσουμε μεταξύ μας όταν νιώσουμε καλύτερα για ένα θέμα που μας απασχολεί χωρίς νεύρα και ένταση!!

Να σας αγαπάτε και να σας φροντίζετε!!

Οδηγίες για εκπαιδευτικούς όπου έχουν στην τάξη τους παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες

Γράφει η Παπαδοπούλου Ειρήνη

Κοινωνική Λειτουργός με εξειδίκευση στην Ειδική Αγωγή

Καλησπέρα και καλή σχολική χρονιά με υγεία, αγάπη και όμορφες στιγμές με συνεργασία όλων μας.

Σήμερα, σκέφτηκα να αναπτύξουμε ένα θέμα σχετικά με τους εκπαιδευτικούς και την αντιμετώπιση τους σε σχέση με τις  μαθησιακές δυσκολίες, καθώς η σχολική χρονιά ξεκινά.

Πριν ξεκινήσουμε θα ήθελα να σημειώσω πως ο όρος μαθησιακές δυσκολίες είναι μια ομπρέλα που περιέχει ανομοιογενές διαταραχές με διαφορετικά χαρακτηριστικά. Συνήθως περιλαμβάνει παιδιά με νοητικές δυσκολίες, που εκδηλώνουν γενικευμένες δυσκολίες μάθησης,  παιδιά με συναισθηματικά ή συμπεριφοράς προβλήματα τα οποία εμποδίζουν συνολικά τη μάθησή τους, παιδιά με κανονικές ή αυξημένες νοητικές ικανότητες, που έχουν ειδικές μαθησιακές δυσκολίες στην ανάγνωση, στη γραφή ή στη λογικομαθηματική σκέψη ή ακόμα και παιδιά που έχουν μια μαθησιακή δυσκολία όπου η εμφάνισή της γίνεται σαν αποτέλεσμα μιας άλλης διαταραχή όπως αυτισμός, διαταραχή ελλειμματικής προσοχής-υπερκινητικότητα κα.

Καταλαβαίνουμε λοιπόν πως ο εκπαιδευτικός έχει ένα δύσκολο έργο. Το πιο σημαντικό είναι όταν ξεκινήσουν τα σχολεία ο γονέας να ενημερώσει τον δάσκαλο για τις δυσκολίες του παιδιού του ή να προσκομίσει τη διάγνωση που έχει το παιδί του. Τυχόν απόκρυψη δεν βοηθάει στην αντιμετώπιση.

Τι μπορεί να κάνει ο εκπαιδευτικός λοιπόν ως προς την μάθηση για να είναι βοηθητικός;

• Προσπαθήστε να έχετε τον μαθητή κοντά σας διακριτικά και αφιερώστε του στα διαλλείματα  χρόνο για τυχόν απορίες του και για εκτέλεση των εργασιών του.
• Διαμορφώστε την ύλη ανάλογα με τις δυσκολίες του μαθητή και τροποποιείστε τις εργασίες ανάλογα με τις δυνατότητες του παιδιού. Να θυμάστε πως δεν έχει σημασία η ποσότητα των εργασιών που θα κάνει ο μαθητής αλλά το αίσθημα επιτυχίας που θα νιώσει. 
• Xρησιμοποιείστε χρώμα στις καταλήξεις και υπογραμμίστε τα σημαντικά. Πχ:  Μπορείτε να έχετε ένα διαφορετικό μαρκαδοράκι για τις καταλήξεις του ι και του η, ώστε το παιδί να θυμάται το χρώμα. Είναι σημαντικό ενεργοποιούμε  όλες τις αισθήσεις του μαθητή καθώς έτσι μαθαίνει πιο εύκολα.
• Επιτρέψτε βοηθήματα στο μαθητή  όπως βοηθήματα, λεξικά, βιβλιοδείκτες και χάρακες για την ανάγνωση ή κομπιουτεράκια για τις πράξεις.
• Προσπαθήστε να εστιάσετε στην εκμάθηση πρακτικών πραγμάτων και εξηγήστε τη χρησιμότητα τους ώστε το παιδί να αποκτήσει κίνητρο.
• Δείξτε στο παιδί τεχνικές ελέγχου για να αυτοδιόρθωνεται μόνο του. Πχ: Πριν σας παραδώσει το γραπτό του ρωτήστε αν το ξαναείδε ή βάλτε ένα σημαδάκι στο τετράδιο όπου θα επιλέξετε μαζί με το παιδί για να θυμάται πως πρέπει να το ξαναδεί.
• Αποθαρρύνετε την παπαγαλία και δημιουργήστε σχεδιαγράμματα με τα πιο σημαντικά των μαθημάτων. Με αυτόν τον τρόπο το παιδί ξεχωρίζει τα ουσιώδη από τα επουσιώδη
• Διαπιστώστε με πιο τρόπο μαθαίνει ο μαθητής και ενισχύστε τον. Μαθαίνει με κίνηση; Μαθαίνει με την ακοή; Μαθαίνει με την όραση; Εκμεταλλευτείτε τον τρόπο που μαθαίνει και αναπτύξτε τον. 

Εάν δεν το ξέρουμε ήδη πρέπει να θυμόμαστε πως τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες είναι αρκετά ματαιωμένα και αγχωμένα γιατί αντιλαμβάνονται πολλές φορές και τα ίδια πως δεν τα καταφέρνουν και παραιτούνται. 

Τι μπορεί ο εκπαιδευτικός να κάνει ως προς την αυτοπεποίθηση του παιδιού;

1. Επιβραβεύστε και εστιάστε στην προσπάθεια, χωρίς να δίνετε σημασία στο αποτέλεσμα κάθε αυτό.
2. Εντοπίστε τα δυνατά σημεία του παιδιού πέρα από τις μαθησιακές του δυνατότητες. Τα παιδιά δεν είναι μόνο μαθητές. Είναι μοναδικά πλάσματα με ξεχωριστά ταλέντα.
3. Θέστε ρεαλιστικές προσδοκίες, βάλτε μικρούς στόχους για να μην απογοητευτείτε ούτε εσείς ούτε τα παιδιά και αποφύγετε τις συγκρίσεις με τους συμμαθητές του.
4. Μην είστε επικριτικοί σχετικά με τα λάθη του παιδιού καθώς πολλές φορές αυτός είναι ο λόγος που τα παιδιά εγκαταλείπουν την προσπάθεια

Όμως, ένα άλλο σημαντικό κομμάτι είναι η συνεργασία που θα ήταν επιτακτική ανάγκη να έχει ο εκπαιδευτικός με όλους τους εμπλεκόμενους που ασχολούνται με το παιδί.

Τι μπορεί λοιπόν να κάνει ο εκπαιδευτικός ως προς την συνεργασία;

• Να έχει στενή συνεργασία με τους γονείς. Να τίθενται συγκεκριμένα ραντεβού όπου ο γονιός με τον εκπαιδευτικό θα έχει μια ανοιχτή επικοινωνία για τον μαθητή, τη συμπεριφορά του, τους στόχους του, την πρόοδο του. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε πως οι οι γονείς με τους εκπαιδευτικούς θα πρέπει να είναι σύμμαχοι για την εξέλιξη του παιδιού. Σε αυτό ίσως θα βοηθούσε και ένα τετράδιο επικοινωνίας όπου ο εκπαιδευτικός με τον γονιό θα είχε συχνή επαφή.
• Να έχει συνεργασία με τους θεραπευτές του παιδιού (αν υπάρχουν λογοθεραπευτές, εργοθεραπευτές, ειδικοί παιδαγωγικοί, ψυχολόγοι). Σκοπός όσων εμπλέκονται με τα παιδιά θα έπρεπε να είναι η γενίκευση των δεξιοτήτων και αυτό θα επιτευχθεί αν υπάρχει επικοινωνία ώστε όλοι να ξέρουμε που βρισκόμαστε.
• Αποδοχή όλων των πλευρών. Αποδοχή του παιδιού, αποδοχή του γονέα όπως και το αντίστροφο. 

Χρειάζεται υπομονή και επιμονή από όλους για να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε για το παιδί. 

Ας μην ξεχνάμε όπως έλεγε και η Μαρία Μοντεσσόρι πως:

Καλή σχολική χρονιά σε όλους με μικρά θαύματα!! Όλοι μαζί μπορούμε!!!

Εποπτείες: Γιατί είναι σημαντικές για όλους τους θεραπευτές

 Γράφει η Παπαδοπούλου Ειρήνη

Καλησπέρα και καλό μήνα!!

Σήμερα σκέφτηκα να ανοίξω ένα θέμα που θεωρώ πως για εμάς τους επαγγελματίες που ασχολούμαστε με ανθρώπους είναι πολύ σημαντικό.  Θα μιλήσουμε λοιπόν για την εποπτεία. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν να την ορίσουμε!

Τι είναι η εποπτεία;

Η εποπτεία είναι μεταξύ ενός θεραπευτή με εμπειρία όπου έχει γνωστικό και πρακτικό υπόβαθρο με έναν νέο θεραπευτή όπου αναπτύσσεται μια σχέση μεταξύ τους και ο έμπειρος θεραπευτής προσπαθεί να μεταλαμπαδεύσει τις γνώσεις του με αγάπη, καλή διάθεση, χωρίς ίχνος κριτικής και αμέριστης υποστήριξης πάντα με ενεργητική ακρόαση.

Τι δεν είναι η εποπτεία;

• Δεν είναι είδος μαθήματος όπου ο έμπειρος θεραπευτής κάνει μάθημα στον καινούριο. Υπάρχει μια ισότιμη σχέση μεταξύ των δύο όπου υπάρχει ειλικρίνεια και σεβασμός.
• Δεν είναι μασημένη τροφή, δεν θεωρούμε πως ο επόπτης θα μας λύσει τα πάντα. Ο επόπτης είναι εκεί να μας καθοδηγεί και να μας εμπνέει ώστε να δημιουργούμε νέους στόχους και να γινόμαστε παραγωγικοί.
• Η εποπτεία δεν είναι ψυχοθεραπεία, αν και κάποιες φορές μπορεί να έχει στοιχεία καθώς ο θεραπευτής αποφορτίζεται.
• Δεν δίνεται αναφορά στο κέντρο που εργάζεται ο θεραπευτής. Η διαδικασία θα πρέπει να βασίζεται στην αρχή της εχεμύθειας και ο θεραπευτής να εκφράζει ότι επιθυμεί ο ίδιος στο κέντρο που εργάζεται.

Ποια είναι τα αποτελέσματα της αποτελεσματικής εποπτείας;

• Ο θεραπευτής αναπτύσσει δεξιότητες σε όλους τους τομείς και μπορεί να εργαστεί αυτόνομα με τα κατάλληλα εφόδια.
• Βελτιώνει την ποιότητα της δουλείας του θεραπευτή
• Ενισχύει την αυτοπεποίθηση, την αυτογνωσία και την διάθεση του θεραπευτή
• Αποφορτίζει τον θεραπευτή και τον ξεκουράζει

Από τι εξαρτάται η επιτυχία της εποπτείας;

 

Σε ένα μεγάλο βαθμό εξαρτάται από την θεραπευτική σχέση που θα δημιουργηθεί ανάμεσα στον εποπτευόμενο και στον έμπειρο θεραπευτή. Θα πρέπει να θυμάται και ο έμπειρος θεραπευτής πως δεν είναι αυθεντίας και να έχει "ανοιχτές τις κεραίες του" γιατί μπορεί και ο ίδιος να μάθει μέσα από αυτήν την διαδικασία. 

Η εποπτεία θα πρέπει να βασίζεται σε αρχές όπως: Εμπιστοσύνη, εν συναίσθηση, εχεμύθεια, αγάπη, δημιουργία και φυσικά σεβασμός.

Γιατί οι θεραπευτές δεν κάνουν εποπτεία;

Κατά την προσωπική μου άποψη πάντα έχει να κάνει με το οικονομικό κομμάτι τις περισσότερες φορές καθώς ο θεραπευτής θα πρέπει να θυμόμαστε και αυτός πως αντιμετωπίζει προκλήσεις και προβλήματα όπως όλοι μας.

Η εποπτεία είναι σημαντική τόσο για τους νέους θεραπευτές όσο και για τους πιο έμπειρους καθώς όλη την χρειαζόμαστε. Ας μην ξεχνάμε πως η εποπτεία συνδέει τη φωνή του επόπτη, του εποπτευόμενου καθώς πολλές φορές και την φωνή του θεραπεύομενου.

Eξωτερικά Προγράμματα: Τι προσφέρουν

Γράφει η Παπαδοπούλου Ειρήνη

Καλησπέρα, καλησπέρα σήμερα σκέφτηκα να γράψω ένα άρθρο για τα εξωτερικά προγράμματα, τώρα που και ο καιρός έχει αρχίσει να είναι ας "πούμε" λίγο πιο ευνοϊκός. 

Τι είναι τα εξωτερικά προγράμματα:

Τα εξωτερικά προγράμματα είναι, όταν οι θεραπευτές συνεχίζουν την εκπαίδευση των παιδιών, "έξω" από την αίθουσα.

Ενδεικτικά παραδείγματα εξωτερικών προγραμμάτων και στόχοι 

• Επίσκεψη σε supermarket με στόχους: Επιλογή, εκμάθηση χρημάτων, ανάληψη πρωτοβουλίας, προσανατολισμός (αριστερά-δεξιά), ανάγνωση πινακίδων, κυκλοφοριακή αγωγή,κοινωνικές δεξιότητες (περιμένω στην ουρά)

• Επίσκεψη σε παιδική χαρά: Κοινωνική αλληλεπίδραση, τήρηση κανόνων-ορίων, ενίσχυση κινητικών δεξιοτήτων

• Επίσκεψη σε υπηρεσίες: Γνωριμία με την κοινότητα, κοινωνικές δεξιότητες (περιμένω την σειρά  μου), τηρώ κανόνες.

Ποιοι είναι οι σκοποί των εξωτερικών προγραμμάτων:

• Αυτονομία-Αυτοεξυπηρέτηση
• Γενίκευση-εμπέδωση των γνώσεων
• Χαρά-διασκέδαση
• Ενεργοποίηση όλου του δυναμικού του παιδιού
• Κοινωνικές δεξιότητες
• Αλληλεπίδραση

Όμως ο πιο βασικός στόχος είναι η λειτουργικότητα του παιδιού ώστε να μπορεί να λειτουργεί μόνο του στην καθημερινή ζωή και στις προκλήσεις που προκύπτουν

Με τι τρόπους μπορούνε να υλοποιούνται τα προγράμματα:

Είτε ατομικά, είτε ομαδικά

Ας προσπαθήσουμε να κάνουμε πιο λειτουργικά τα παιδιά μας!!

Σύνδρομο Down: Όσα πρέπει να γνωρίζετε

Γράφει η Παπαδοπούλου Ειρήνη

Γιατί ονομάζεται έτσι το σύνδρομο Down;

To σύνδρομο πήρε το όνομα του από τον John Langdon Down, ο οποίος ήταν ο πρώτος, που το ανακάλυψε το 1866. Το όνομα του συνδρόμου δεν έχει σχέση ούτε με τα συμπτώματα του αλλά  ούτε από τα χαρακτηριστικά του.Ο γιατρός άρχισε να το μελετά καθώς πρόσεξε ότι μία ομάδα ατόμων, άσχετων μεταξύ τους, που βρίσκονταν σε ιδρύματα είχαν παρόμοια σωματικά χαρακτηριστικά.

Τι είναι το σύνδρομο Down;

Το σύνδρομο Down προέρχεται από μια ανωμαλία στα χρωμοσώματα. Το παιδί γεννιέται με ένα επιπλέον. Δηλαδή γεννιέται με 47 αντί για 46. Να σημειωθεί ότι τις περισσότερες φορές αυτό το λάθος χρωμόσωμα προέρχεται από την πλευρά της μητέρας.

Ποια είναι τα αίτια του συνδρόμου;

Τα αίτια δεν είναι σαφώς προσδιορισμένα. Πολλές έρευνες τείνουν να υποστηρίζουν ότι "ευθύνεται" η μεγάλη ηλικία της μητέρας.

Μπορεί το σύνδρομο να ανιχνευθεί κατά τον προγεννητικό έλεγχο;

Λόγω της πρόοδος που έχει κάνει η επιστήμη, σαφώς και μπορεί το σύνδρομο να ανιχνευθεί στον προγεννητικό έλεγχο και συγκεκριμένα στην εξέταση της αυχενικής διαφάνειας.

Ποια είναι τα κοινά χαρακτηριστικά των ατόμων με σύνδρομο Down;

• Το πρόσωπο τους είναι πλατύ και έχουν μικρό ύψος. Τα μάτια τους είναι λοξά, το πηγούνι μικρό και το στόμα τους σχετικά μικρό, με αποτέλεσμα η γλώσσα τους συχνά να προεξέχει.
• Συχνά παρουσιάζουν κάποια προβλήματα υγείας όπως: Δυσκολίες στην όραση, στην ακοή και στην καρδιά. Να τονίσουμε ότι το προσδόκιμο επιβίωσης των ατόμων αυτών έχει αυξηθεί καθώς η επιστήμη έχει κάνει τεράστια βήματα.
• Ο δείκτης νοημοσύνης μπορεί να είναι χαμηλότερος σε σχέση με τον μέσο όρο των υπολοίπων παιδιών.
• Παρουσιάζουν καθυστέρηση σε κινητικές δεξιότητες με αποτέλεσμα να δυσκολεύονται στην αυτοεξυπηρέτηση
• Καθυστερούν στην ανάπτυξη του λόγου. Πολλές φορές αυτό συμβαίνει γιατί λόγω δομής η γλώσσα τους προεξέχει.
• Παρουσιάζουν δυσκολίες σε συγκέντρωση και σε προσοχή με αποτέλεσμα τα παιδιά αυτά να μην γενικεύουν δεξιότητες
• Λόγω των προβλημάτων όρασης και ακοής τα παιδιά παρουσιάζουν αρκετές δυσκολίες σε μνήμη.

Να σημειωθεί ότι παρά τα κοινά χαρακτηριστικά κάθε παιδί με σύνδρομο Down είναι μοναδικό και διαφορετικό.

Μπορεί το παιδί με σύνδρομο Down να παρακολουθήσει κανονικό σχολείο;

Φυσικά και μπορεί να παρακολουθήσει με παράλληλη στήριξη.
Επιπλέον θα βοηθούσε πολύ το παιδί να έκανε εξωτερικά προγράμματα όπως: Εργοθεραπεία, Λογοθεραπεία, ειδική αγωγή για εμπέδωση και ανάπτυξη των δεξιοτήτων του.
Επίσης θα βοηθούσε να παρακολουθεί μια ομαδική δραστηριότητα σύμφωνα με τα ενδιαφέροντα του για ανάπτυξη κοινωνικοποιήσης.
Nα σημειωθεί ότι συνήθως τα παιδιά με σύνδρομο Down είναι ιδιαίτερα χαμογελαστά και έχουν έντονη διάθεση με αλληλεπίδραση με αποτέλεσμα να μην αντιμετωπίζουν ιδιαίτερα θέματα στην ανάπτυξη των κοινωνικών τους δεξιοτήτων.

Πως μαθαίνει ένα παιδί με σύνδρομο Down;

• Μέσω της μίμησης και  με παραδείγματα
• Με νοήματα, χειρονομίες, εικόνες
• Μέσω ενός εξατομικευμένου προγράμματος διδασκαλίας σύμφωνα με τις ανάγκες του
• Με πολυαισθητηριακές μεθόδους
• Ο εκπαιδευτής να βασιστεί στα δυνατά σημεία

Χρειάζεται να υπάρχει συνεργασία όλων των ατόμων που ασχολούνται με τα παιδί που έχει σύνδρομο Down;

Σαφέστατα για καλύτερο αποτέλεσμα πρέπει να υπάρχει συνεργασία με όλους τους εμπλεκόμενους που ασχολούνται με το παιδί. (Γονείς-σχολείο-γιατρούς-εξωτερικά προγράμματα).
Στο παιδί πρέπει να παρέχεται ολιστική προσέγγιση!

Υπάρχει παγκόσμια μέρα συνδρόμου Down;
Yπάρχει και είναι η 21 Μαρτίου.
Ας γιορτάσουμε λοιπόν την διαφορετικότητα!

Σχολική ετοιμότητα: Διεπιστημονική Προσσέγιση

Επιμέλεια: Παπαδοπούλου Ειρήνη (Ειδική Παιδαγωγός)
Σγουρέλλη Αλίκη (Εργοθεραπεύτρια)
Χατζηεμμανουήλ Αδριανή (Λογοθεραπεύτρια)

Αυτό το άρθρο νομίζω θα γίνει από το  πιο αγαπημένα μου γιατί είναι μια συλλογική προσπάθεια που προσπαθεί να προσεγγίσει τη σχολική ετοιμότητα από όλες τις ειδικότητες και δημιουργήθηκε με πολύ αγάπη από όλες μας!!
(Είναι λίγο τεράστιο αλλά αξίζει να διαβαστεί.)

Η σχολική ετοιμότητα αναφέρεται στους μαθησιακούς τομείς ανάπτυξης και στην κριτική σκέψη του παιδιού.Θα αναλύσουμε λοιπόν τη σχολική ετοιμότητα από λογοθεραπευτική, εργοθεραπευτική και μαθησιακή σκοπιά.

Θα ξεκινήσουμε από την λογοθεραπευτική σκοπιά, με τους εξής τομείς:

Κατανοήση

1. Να μπορεί να κατανοεί απλές και σύνθετες εντολές (πχ.: «Έλα, πέτα την μπάλα, δώσε μου το μολύβι που είναι στο τραπέζι κλπ.)
2. Να καταλαβαίνει το περιεχόμενο ενός παραμυθιού.
3. Να αντιλαμβάνεται τις οδηγίες ενός παιχνιδιού (της ηλικίας του)

Αρθρωση

1.Να έχει κατακτήσει όλα τα φωνήματα και τα συμπλέγματα της ελληνικής γλώσσας αρκετούς μήνες πριν την έναρξη της σχολικής χρονιάς.

2.Η άρθρωσή του να είναι καταληπτή και κατανοητή από όλους

3.Να είναι ικανό να αρθρώσει πολυσύλλαβες λέξεις όπως πχ. πυροσβέστης.

Λεξιλόγιο

1.Μέχρι την ηλικία των έξι ετών ένα παιδί αναμένεται να έχει κατακτήσει περίπου 8.000 λέξεις.

2.Να γνωρίζει βασικές ομάδες λεξιλογίου (ουσιαστικά)πχ.:ζώα,χρώματα,φρούτα, λαχανικά,ρούχα.

3. Να γνωρίζει βασικές ενέργειες καθημερινότητας (ρήματα)  πχ.: τρώω, πίνω , κοιμάμαι, διαβάζω.

Περιγραφική ικανότητα

1.Να μπορεί να αφηγηθεί μια ιστορία ή ένα παραμύθι.

2.Να περιγράφει μία ήμερα του στο σχολείο θέτοντας τα γεγονότα σε σωστή χρονολογική σειρά.

3.Να αναφέρεται περιγραφικά για ένα παιδικό που είδε στην τηλεόραση.

4.Να μεταδίδει ορθά τους κανόνες ενός παιχνιδιού (επιτραπέζιο ή μη). 

Φωνολογική ενημερότητα 

(Η ικανότητα του παιδιού να αναγνωρίζει τους ήχους- φθόγγους που απαρτίζουν τη λέξη)

Να γνωρίζει με απλά λόγια :

Πως ξεκινάει η λέξη

Πως τελειώνει η λέξη

Από ποια γράμματα αποτελείται η λέξη

Να μπορεί να βρει μία λέξη που αρχίζει/τελειώνει από συγκεκριμένα γράμματα.

Συνεχίζουμε με την εργοθεραπευτική σκοπιά εστιάζοντας στους παρακάτω τομείς:

Συγκέντρωση και οργάνωση

1.Ικανότητα συγκέντρωσης και ικανοποιητική διάρκεια προσοχής.

2.Διάρκεια προσοχής σε καθιστή θέση.

3.Οργάνωση σε ένα πολυαισθητηριακό περιβάλλον.

4.Ανταπόκριση σε ομαδική εντολή

Σωματική ετοιμότητα

1. Διατήρηση σωστής στάσης σώματος στην καρέκλα

2.Να έχει κατακτήσει το πέρασμα της μέσης γραμμής

3.Διατήρηση σταθερού οπτικού πεδίου με ταυτόχρονη κίνηση των άνω άκρων

4.Να έχει αποκτήσει πλευρίωση

5.Ισορροπία, πέταγμα μπάλας, συντονισμός κινήσεων, σκαρφάλωμα

6.Ώριμη λεπτή κίνηση – επιδέξιοι χειρισμοί π.χ. Ψαλίδι, γόμα, ξύστρα

Γραφοκινητικές δεξιότητες

1.Σύλληψη μολυβιού- ψαλιδιού

2.Σωστή πίεση μολυβιού

3.Ιχνογράφημα

4.Να αντιγράφει και να σχεδιάζει

5.Να χρωματίζει μέσα σε πλαίσιο

6.Αναγνώριση και γραφή σχημάτων

7.Αναγνώριση και γραφή γραμμάτων και αριθμών (έως το 10)

Γνωστικές και αντιληπτικές δεξιότητες

Προσανατολισμός στο χώρο και στο χρόνο π.χ. :

Πάνω / κάτω, μέσα / έξω, σήμερα / αύριο / χθες, δεξιά / αριστερά, πρώτο / τελευταίο, 
εποχές/μέρες, μέρη του σώματος

Ψυχοκοινωνικές δεξιότητες

  Συναισθηματική και κοινωνική ανάπτυξη: 

1.Αυτοπεποίθηση

2.Ανοχή στη ματαίωση

3.Έκφραση συναισθημάτων

4.Ομαδικότητα- συνεργατικότητα

5.Κοινωνική  αλληλεπίδραση (συστήνεται- χαιρετάει- κάνει διάλογο- βλεμματική επαφή)

Τέλος από μαθησιακής σκοπιάς  οι τομείς είναι:

 Γραφωνολογική Ενημερότητα

Να μπορεί να γράφει τα περισσότερα γράμματα του αλφάβητου

Να αντιγράφει λέξεις

Να μπορεί να γράφει το όνομα του

Να κατανοεί την έννοια της ομοιοκαταληξίας

Να μπορεί να σχηματίσει συλλαβές γραπτά (π.χ. «π» «α» μας κάνει «πα»)

Να μπορεί να κάνει τις συλλαβές λέξεις (π.χ. «κο» «τα» μας κάνει «κότα»). 

Λογικομαθηματικές δεξίοτητες

Ταξινομεί

Αναγνωρίζει τα μεγέθη και μπορεί να κάνει συγκρίσεις

Αναγνωρίζει ποσότητες 

Γνωρίζει τη σειρά των αριθμών

Μπορεί να αντιστοιχίσει αριθμό με αντίστοιχο αριθμό αντικειμένων

Αναγνωρίζει και εντοπίζει ομοιότητες και διαφορές 

Μπορεί να αναγνωρίσει τους αριθμούς ως το δέκα

Μπορεί να καταμετρήσει τουλάχιστον δέκα αντικείμενα με ευκολία

Αναγνωρίζει τα χρώματα

Αναγνωρίζει τα σχήματα

Να σημειωθεί ότι κάθε παιδί είναι μοναδικό και διαφορετικό!!

Θα πρέπει να υπολείπεται ένα παιδί σε τουλάχιστον 5 τομείς για να μιλήσουμε για ΑΝΕΠΑΡΚΗ σχολική ετοιμότητα. 

Η στενή συνεργασία με τους νηπιαγωγούς είναι κλειδί για την ενημέρωση της εξέλιξης του παιδιού!

Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΕΡΓΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

Γράφει η Σγουρέλλη Αλίκη
Εργοθεραπεύτρια του Κέντρου Θεραπευτικής Παρέμβασης "ΛΕΞΗΜΑ"


Τί είναι Εργοθεραπεία;

 Η Εργοθεραπεία είναι η επιστήμη που βοηθά τους ανθρώπους να διεκπεραιώνουν τις καθημερινές τους δραστηριότητες που είναι σημαντικές σε αυτούς, ανεξάρτητα από την δυσκολία, αναπηρία ή πάθηση που πιθανόν να αντιμετωπίζουν. (AOTA)

H παιδιατρική εργοθεραπεία εστιάζει στο να βοηθά τα παιδιά να αναπτύξουν τις δεξιότητες που απαιτούνται, ώστε να είναι αυτόνομα άτομα ως ενήλικες. Οι σωματικές αναπηρίες, οι τραυματισμοί και πολλά άλλα θέματα μπορούν να παρεμποδίσουν την ικανότητα του παιδιού να εκτελεί κοινά καθήκοντα ή να ανταποκρίνεται αποτελεσματικά  γνωστικά και κοινωνικά.

Πρόκειται για την θεραπεία μέσω έργου, δηλαδή τις διάφορες καθημερινές δραστηριότητες που τα άτομα κάνουν ατομικά ή σε ομάδες, επενδύοντας χρόνο και έχουν νόημα και σκοπό στη ζωή τους. Τα έργα αυτά αφορούν δραστηριότητες που σχετίζονται με την παραγωγικότητα (σχολείο, εργασία), τον ελεύθερο χρόνο (χόμπι) και αυτοεξυπηρέτηση (σίτιση, ένδυση, απόδυση κ.α.).


Πότε πρέπει να απευθυνθείτε στον εργοθεραπευτή;

Σύμφωνα με τον Αμερικανικό Σύλλογο Εργοθεραπευτών, πρέπει να αναζητήσετε εργοθεραπευτική αξιολόγηση αν το παιδί σας παρουσιάζει τρεις ή περισσότερες από τις παρακάτω δυσκολίες:

ü  Δεν παίζει με τα παιχνίδια της ηλικίας του. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να σημαίνει ότι το παιδί δεν ενδιαφέρεται γι’ αυτά ή ότι δεν τα καταφέρνει (επειδή π.χ. είναι λίγο πιο πίσω αναπτυξιακά σε σχέση με την ηλικία του).

ü  Δυσκολεύεται να αυτοεξυπηρετηθεί.

ü  Μοιάζει αδύναμο, έχει δηλαδή ελαττωμένο μυϊκό τόνο. Πρόκειται για ένα παιδί που φαίνεται να μην έχει αντοχή, που είναι χαλαρό-πλαδαρό.

ü  Χτυπάει εύκολα, επειδή δυσκολεύεται να εκτιμήσει τη θέση του σώματός του στο χώρο.

ü  Δεν του αρέσει να πηδάει, να κάνει κούνια και αποφεύγει την παιδική χαρά.

ü  Δυσκολεύεται να ζωγραφίσει μέσα σε πλαίσιο, να κάνει παζλ ή να κόψει με το ψαλίδι στο νηπιαγωγείο.

ü  Είναι υπερκινητικό και δεν μπορεί να ησυχάσει.

ü  Δεν του αρέσουν οι αγκαλιές, το μπάνιο, το κόψιμο των νυχιών ή το κούρεμα των μαλλιών, ίσως επειδή δεν του αρέσει να το αγγίζουν.

ü  Δεν μπορεί να συγκεντρωθεί ή συγκεντρώνεται υπερβολικά σε μία δραστηριότητα, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να μεταβεί σε άλλη.

ü  Αντιστρέφει γράμματα και αριθμούς, δεν αφήνει διαστήματα μεταξύ των γραμμάτων και των λέξεων που γράφει, συνήθως στην Α΄ δημοτικού και ο γραφικός του χαρακτήρας είναι κακός.

ü  Κουράζεται εύκολα με τις σχολικές του εργασίες.

ü  Δεν έχει φίλους της ίδιας ηλικίας και προτιμά να παίζει με μικρότερα ή με μεγαλύτερα παιδιά.

Ποια παιδιά χρήζουν εργοθεραπευτικής παρέμβασης;

Παιδιά που εμφανίζουν:

·         Διαταραχές Αισθητηριακής ολοκλήρωσης

·         Μαθησιακές δυσκολίες

·         Διαταραχή ελλειματικής προσοχής - υπερκινητικότητα

·         Αυτισμός, Διαταραχές Αυτιστικού Φάσματος

·         Νοητική υστέρηση

·         Ψυχοκινητική καθυστέρηση

·          Σύνδρομα (Down , Rett κ.α.)  

·         Εγκεφαλική παράλυση

·          Μαιευτική παράλυση

·          Παρέσεις

·          Υδροκεφαλία , Μικροκεφαλία

·         Κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις 

Πως παρεμβαίνει ο εργοθεραπευτής;

Μετά την αξιολόγηση ο εργοθεραπευτής καθορίζει τις δυσκολίες του παιδιού και θέτει μακροπρόθεσμους στόχους για την κατάκτηση βασικών δεξιοτήτων που θα του επιτρέπουν την ανεξάρτητη εμπλοκή του σε καθημερινές δραστηριότητες σε όλους τους τομείς.

Ποια είναι τα μέσα της εργοθεραπείας;

Στην παιδιατρική εργοθεραπεία το κύριο μέσο θεραπείας είναι το παιχνίδι.

Έτσι, το παιδί δείχνει μεγαλύτερη προθυμία, κίνητρο και ενεργητική συμμετοχή να ασχοληθεί με τις διάφορες δραστηριότητες.

Ο εργοθεραπευτής χρησιμοποιεί παιχνίδια κάθε τύπου κινητικά με άλματα, μπάλα, κούνιες κ.α., λεπτής κινητικότητας, κατασκευαστικά με τουβλάκια, πλαστελίνη κ.α, παιχνίδια με κανόνες, επιτραπέζια παιχνίδια συγκέντρωσης, μνήμης, στρατηγικής ή επίλυσης προβλήματος.

Τα παιχνίδια, βέβαια, επιλέγονται από τον ειδικό και στοχεύουν σε δεξιότητες που πρέπει να δουλέψει το παιδί, για να τις κατακτήσει. Αυτές οι δεξιότητες αφού κατακτηθούν εδραιώνονται και γενικεύονται στη καθημερινότητα του παιδιού.

Οι τομείς παρέμβασης της Παιδιατρικής Εργοθεραπείας είναι:

·         Λεπτή κινητικότητα: ικανότητα σύλληψης μολυβιού, χειρισμού μικρών αντικειμένων

·         Αδρή κινητικότητα: πέταγμα μπάλας, στασικός έλεγχος, ισορροπία κλπ.

·         Γνωστικές δεξιότητες -Αντίληψη: μνήμη, συγκέντρωση – προσοχή, μίμηση, χώρο-χρονικές έννοιες

·         Κοινωνικές δεξιότητες: βλεμματική επαφή, προσαρμογή σε αλλαγές, κανόνες, συμμετοχή στα κοινά κλπ.

·         Δραστηριότητες καθημερινής ζωής: Ανάπτυξη δραστηριοτήτων για την αυτοεξυπηρέτηση και αυτόνομη καθημερινότητα του παιδιού όπως σίτιση, ένδυση, χρήση τουαλέτας κλπ

·         Αισθητηριακή ρύθμιση: σωστή επεξεργασία αισθητηριακών πληροφοριών