Πως να στηρίξουμε τη μετάβαση παιδιών με ΔΕΠΥ στο Γυμνάσιο

 Γράφει η Παπαδοπούλου  Ειρήνη

Η μετάβαση στο γυμνάσιο για παιδιά με ΔΕΠΥ μπορεί να είναι μια μεγάλη πρόκληση — αλλά με σωστή υποστήριξη μπορεί να γίνει και μια ευκαιρία να δυναμώσουν και να ανθίσουν.

1. Προετοιμασία από νωρίς

• Ξενάγηση στο νέο σχολείο: Επισκέψεις στον χώρο το καλοκαίρι (αν γίνεται), για να εξοικειωθούν με τις αίθουσες, τουαλέτες, κυλικείο κλπ.

• Συζήτηση για τις αλλαγές:
  ➔ Περισσότεροι καθηγητές.
  ➔ Ξεχωριστά βιβλία για κάθε μάθημα.
  ➔ Μεγαλύτερη ανάγκη για αυτοοργάνωση.

2. Ανάπτυξη βασικών δεξιοτήτων

• Οργάνωση τσάντας: Μαθαίνουμε μαζί πώς να οργανώνουν τετράδια/βιβλία. Μπορείς να χρησιμοποιήσεις διαφορετικά χρώματα για κάθε μάθημα.

• Χρήση ημερολογίου/πλατφόρμας:
  ➔ Σημειώνουμε διαγωνίσματα, εργασίες, υποχρεώσεις.

• Διαχείριση χρόνου: Μικρά χρονόμετρα, υπενθυμίσεις σε κινητό ή έξυπνο ρολόι για αλλαγή μαθήματος ή μικρά διαλείμματα μελέτης.

3. Ενίσχυση συναισθηματικής ασφάλειας

• Εκπαίδευση σε στρατηγικές αυτορρύθμισης (αναπνοές, θετικές σκέψεις).

• Καθημερινή ενθάρρυνση: "Είναι ΟΚ να κάνεις λάθη — προσπαθείς, και αυτό είναι υπέροχο".

• Επικοινωνία με σχολείο:
  ➔ Ενημέρωση των καθηγητών αν χρειάζεται ειδική μεταχείριση ή προσαρμογές.
  ➔ Συμφωνία σε απλές "διευκολύνσεις" π.χ. περισσότερος χρόνος σε τεστ, υπενθυμίσεις για εργασίες.

4. Δημιουργία ρουτίνας στο σπίτι

• Ώρες σταθερές για φαγητό, διάβασμα, χαλάρωση και ύπνο.

• Ενίσχυση καλών συνηθειών με απλά checklists ή πίνακες επιβράβευσης.

5. Ενδυνάμωση αυτοεκτίμησης

• Βρες δραστηριότητες εκτός σχολείου όπου το παιδί νιώθει ικανό (π.χ. αθλητισμός, μουσική, τέχνες).

• Εστίασε στις δυνατότητές του, όχι μόνο στις δυσκολίες.                                                            Μικρές "μαγικές φράσεις" που μπορείς να του λες:                                             

• "Σε εμπιστεύομαι ότι θα τα καταφέρεις!"

• "Όλα τα μεγάλα ταξίδια ξεκινούν με μικρά βήματα."

• "Δεν χρειάζεται να είσαι τέλειος, χρειάζεται να προσπαθείς."

5 τρόποι για να βοηθήσεις τα παιδιά με ΔΕΠΥ στις εξετάσεις

 Γράφει η Παπαδοπούλου Ειρήνη

Τα παιδιά με ΔΕΠΥ (Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας) στις εξετάσεις χρειάζονται υποστήριξη τόσο πρακτική όσο και συναισθηματική. Μερικοί βασικοί τρόποι για να τα βοηθήσεις είναι:

1. Οργάνωση και προετοιμασία

• Σπάσε την ύλη σε μικρότερα κομμάτια.

• Χρησιμοποίησε προγράμματα με διαλείμματα (π.χ. 20 λεπτά διάβασμα - 5 λεπτά διάλειμμα).

• Βοήθησέ τα να φτιάξουν λίστες με προτεραιότητες.

2. Περιβάλλον χωρίς περισπασμούς

• Ήσυχος, τακτοποιημένος χώρος χωρίς πολλά ερεθίσματα.

• Αν χρειάζεται, χρησιμοποιήστε ωτοασπίδες ή απαλή μουσική χωρίς λόγια.

3. Τεχνικές αυτορρύθμισης

• Εκπαίδευσε τα σε αναπνευστικές ασκήσεις ή μικρές κινήσεις για χαλάρωση όταν νιώθουν υπερένταση.

• Ενθάρρυνέ τα να κάνουν "μικρά restart" όταν αποσπώνται.

4. Στρατηγικές στην ώρα της εξέτασης

• Δίδαξέ τα να ξεκινούν από τις ερωτήσεις που ξέρουν καλύτερα.

• Να υπογραμμίζουν ή να κυκλώνουν λέξεις-κλειδιά στις εκφωνήσεις.

• Να χρησιμοποιούν πρόχειρο για γρήγορη οργάνωση σκέψεων.

5. Συναισθηματική ενίσχυση

• Ενθάρρυνση χωρίς πίεση ("Κάνε το καλύτερο που μπορείς", "Δεν κρίνεται η αξία σου από μία εξέταση").

• Επιβράβευση της προσπάθειας και όχι μόνο του αποτελέσματος.

Πρώτο θρανίο: Τιμωρία η βοήθεια για παιδιά με δυσκολίες;

Γράφει η Παπαδοπούλου Ειρήνη

 Το να τοποθετούνται τα παιδιά που αντιμετωπίζουν δυσκολίες στο πρώτο θρανίο έχει αρκετά οφέλη για την υποστήριξη της μάθησής τους και της συγκέντρωσής τους. Αυτή η στρατηγική εφαρμόζεται συχνά σε παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, ελλειμματική προσοχή, ή άλλες προκλήσεις, ωστόσο θέλω να τονίσω πως είναι σημαντικό ο τρόπος που αυτό γίνεται από τη μεριά του εκπαιδευτικού αν δεν είναι επιλογή του παιδιού. Θέλει διακριτικό τρόπο χωρίς σε ολόκληρη την τάξη να ανακοινωθούν οι δυσκολίες του παιδιού. 

Κάποια τεχνική που μπορεί να χρησιμοποιηθεί είναι ανά τακτά χρονικά διαστήματα οι θέσεις να αλλάζουν για όλους τους μαθητές.

Οι πιο σημαντικοί λόγοι που βοηθάει το πρώτο θρανίο τα παιδιά είναι οι εξής:

1. Μειωμένα ερεθίσματα

• Στο πρώτο θρανίο, τα παιδιά είναι πιο κοντά στον εκπαιδευτικό και μακριά από ερεθίσματα που μπορεί να προέρχονται από άλλους μαθητές ή από το περιβάλλον της αίθουσας. Αυτό βοηθάει τα παιδιά να συγκεντρωθούν καλύτερα στην διδασκαλία.

2. Καλύτερη οπτική επαφή με τον εκπαιδευτικό

• Η οπτική επαφή με τον εκπαιδευτικό είναι σημαντική, καθώς διατηρεί την προσοχή των παιδιών και ενισχύει τη σύνδεση με το μάθημα. Επίσης, τους επιτρέπει να παρακολουθούν καλύτερα τις εκφράσεις και τις κινήσεις του εκπαιδευτικού, κάτι που μπορεί να διευκολύνει την κατανόηση.

3. Εύκολη πρόσβαση σε βοήθεια

• Τα παιδιά στο πρώτο θρανίο μπορούν να ζητήσουν βοήθεια πιο άμεσα όταν έχουν απορίες ή δυσκολίες. Ο εκπαιδευτικός μπορεί να παρατηρήσει τις ανάγκες τους πιο γρήγορα και να παρέμβει όταν χρειάζεται.

4. Ενίσχυση της συμμετοχής

• Τα παιδιά που κάθονται μπροστά ενθαρρύνονται να συμμετέχουν περισσότερο στο μάθημα, είτε απαντώντας σε ερωτήσεις είτε αλληλοεπιδρώντας με τον δάσκαλο.  Η ενεργή συμμετοχή βελτιώνει την αυτοπεποίθησή τους, τη μαθησιακή εμπειρία και το κίνητρό τους.

5. Καλύτερη ακουστική πρόσβαση

• Τα παιδιά που κάθονται στο πρώτο θρανίο ακούνε πιο καθαρά τον εκπαιδευτικό, γεγονός που είναι ιδιαίτερα σημαντικό για παιδιά με δυσκολίες στην κατανόηση των οδηγιών ή προβλήματα με την συγκέντρωση.

6. Ανάληψη ευθύνης

• Το να κάθεσαι μπροστά συχνά κάνει τα παιδιά να νιώθουν ότι βρίσκονται σε μια θέση με μεγαλύτερη ευθύνη, καθώς είναι πιο ορατά στον εκπαιδευτικό και στους συμμαθητές τους. Αυτό μπορεί να βελτιώσει τη συμπεριφορά και τη δέσμευσή τους στο μάθημα.

Συμπερασματικά,  η τοποθέτηση στο πρώτο θρανίο είναι μια απλή αλλά αποτελεσματική παρέμβαση που μπορεί να βελτιώσει την απόδοση και τη συγκέντρωση των παιδιών που δυσκολεύονται στο σχολικό περιβάλλον.

Τεχνικές αυτορρύθμισης για παιδιά με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής Υπερκινητικότητας στη σχολική τάξη

 Γράφει η Παπαδοπούλου Ειρήνη

Η αυτορρύθμιση είναι η ικανότητα του ατόμου να ελέγχει τη συμπεριφορά, τις σκέψεις και τα συναισθήματά του ώστε να επιτύχει τους στόχους του. Για τα παιδιά με ΔΕΠΥ, η αυτορρύθμιση μπορεί να είναι μια ιδιαίτερη πρόκληση, αλλά υπάρχουν διάφοροι τρόποι με τους οποίους μπορούν να αναπτύξουν και να ενισχύσουν αυτή την ικανότητα στην τάξη.

Τεχνικές αυτορρύθμισης για παιδιά με ΔΕΠΥ

1. Χρήση χρονομέτρου ή ρολογιού:

   • Τα παιδιά μπορούν να χρησιμοποιούν ένα χρονόμετρο για να διαχειρίζονται τον χρόνο τους, π.χ., για να ολοκληρώνουν μια δραστηριότητα ή να κάνουν ένα μικρό διάλειμμα. Αυτό βοηθά στην ενίσχυση της διαχείρισης  του χρόνου και στη διατήρηση της συγκέντρωσης.

2. Δημιουργία προσωπικών στόχων:

   • Τα παιδιά μπορούν να θέτουν μικρούς, εφικτούς στόχους για την εργασία τους. Για παράδειγμα, να ολοκληρώσουν μια συγκεκριμένη σελίδα σε ένα βιβλίο ή να γράψουν μια παράγραφο μέσα σε ένα συγκεκριμένο χρόνο. Η επίτευξη αυτών των στόχων ενισχύει την αίσθηση της ολοκλήρωσης και αυτοπεποίθησης.

3. Στρατηγικές χαλάρωσης:

   • Εκμάθηση απλών τεχνικών χαλάρωσης, όπως βαθιά αναπνοή, μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά να ηρεμήσουν και να επανακτήσουν τον έλεγχο όταν αισθάνονται υπερδιέγερση ή άγχος.

4. Χρήση κάρτας συμπεριφοράς:

   • Μια κάρτα συμπεριφοράς όπου τα παιδιά παρακολουθούν τη συμπεριφορά τους και σημειώνουν τις φορές που συμπεριφέρθηκαν καλά ή ακολούθησαν τις οδηγίες μπορεί να τους δώσει αίσθηση ευθύνης και ελέγχου.

5. Αυτο-ομιλία (self-talk):

   • Ενθαρρύνετε τα παιδιά να χρησιμοποιούν θετική αυτο-ομιλία για να παραμένουν συγκεντρωμένα και να αναγνωρίζουν τις επιτυχίες τους. Για παράδειγμα, φράσεις όπως «Μπορώ να το κάνω» ή «Θα προσπαθήσω σκληρά για να τελειώσω αυτή τη δραστηριότητα».

6. Εργασία σε μικρά βήματα:

   • Διαχωρισμός των μεγάλων εργασιών σε μικρότερα μέρη βοηθά τα παιδιά να μην αισθάνονται υπερφορτωμένα. Με τη συμπλήρωση κάθε βήματος, μπορούν να κάνουν ένα διάλειμμα ή να επιβραβεύσουν τον εαυτό τους.

7. Χρήση οπτικών βοηθημάτων:

   • Οπτικά βοηθήματα, όπως λίστες εργασιών ή εικόνες που υπενθυμίζουν στα παιδιά τα βήματα μιας διαδικασίας, μπορούν να τα βοηθήσουν να παραμένουν συγκεντρωμένα και να ολοκληρώνουν τις εργασίες τους.

8. Αυτο-αξιολόγηση:

   • Στο τέλος μιας δραστηριότητας, τα παιδιά μπορούν να αξιολογούν τη δική τους απόδοση. Αυτή η διαδικασία τα βοηθά να γίνουν πιο συνειδητοποιημένα και υπεύθυνα για τη μάθησή τους.

9. Ενσωμάτωση κινητικών διαλειμμάτων:

   • Τα σύντομα κινητικά διαλείμματα, όπως το να σηκωθούν και να τεντωθούν, μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά να εκτονώσουν ενέργεια και να συγκεντρωθούν.

10. Επιβράβευση και θετική ενίσχυση:

    • Η χρήση θετικής ενίσχυσης, όπως επιβραβεύσεις ή μικρά κίνητρα όταν επιτυγχάνουν τους στόχους τους, μπορεί να ενθαρρύνει τα παιδιά να συνεχίσουν να χρησιμοποιούν τις τεχνικές αυτορρύθμισης.

Αυτές οι τεχνικές μπορούν να προσαρμοστούν ανάλογα με τις ατομικές ανάγκες κάθε παιδιού και να ενσωματωθούν στη καθημερινή ρουτίνα της τάξης, βοηθώντας τα παιδιά με ΔΕΠΥ να αναπτύξουν δεξιότητες αυτορύθμισης που θα τους είναι χρήσιμες σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Άλλωστε το πιο σημαντικό είναι πως μαθαίνει ένα παιδί.

7+1 κλειδιά για την Διαχείριση της Διαταραχής Ελλειμματικής Προσοχής-Υπερκινητικότητας στην εφηβεία από όλα τα πλαίσια

 Γράφει η Παπαδοπούλου Ειρήνη

Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) στην εφηβεία μπορεί να αποτελέσει μια ιδιαίτερα προκλητική περίοδο, τόσο για τον έφηβο αλλά και για την οικογένεια και το σχολικό πλαίσιο καθώς οι ορμόνες σε συνδυασμό με την διαταραχή, κάνουν ένα "μείγμα" ανυπόφορο κάποιες φορές.  Εδώ πριν συνεχίσουμε θα πρέπει να τονίσουμε πως δεν μιλάμε για έναν ζωηρό έφηβο απλά, αλλά για έναν έφηβο που έχει διαγνωστεί με τη διαταραχή.  Θυμηθείτε όλα τα ζωηρά παιδιά δεν έχουν ΔΕΠΥ!!

Κάποια κλειδιά για να ανακουφίσουν τον έφηβο αλλά και την οικογένεια πρωτίστως και στη συνέχεια το σχολείο είναι τα παρακάτω:

1.Εκπαίδευση και Κατανόηση

• Κατανόηση, αναγνώριση και αποδοχή της ΔΕΠΥ: Είναι σημαντικό να κατανοήσετε τη φύση της ΔΕΠΥ και πώς επηρεάζει τον έφηβο. Αυτό περιλαμβάνει την αναγνώριση ότι πρόκειται για νευροαναπτυξιακή διαταραχή και όχι απλώς για ζήτημα συμπεριφοράς, όπως είπαμε παραπάνω. (Αυτό θα πρέπει να το κατανοήσουν και οι εκπαιδευτικοί, καθώς αλλιώς διαχειρίζεσαι ένα ζωηρό παιδί και αλλιώς ένα παιδί με διάγνωση ΔΕΠΥ)

• Συνεχής Εκπαίδευση: Οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει να ενημερώνονται συνεχώς για τις τελευταίες εξελίξεις στη διαχείριση της ΔΕΠΥ και θα πρέπει να χρησιμοποιούν τεχνικές δοκιμάζοντες πολλές φορές αρκετά πράγματα. Θυμηθείτε καμιά ΔΕΠΥ δεν είναι ίδια.

2.Δομή και Οργάνωση

• Καθημερινή Ρουτίνα: Δημιουργία και διατήρηση μιας σταθερής καθημερινής ρουτίνας. Η προβλεψιμότητα μπορεί να βοηθήσει στην μείωση του άγχους και στην καλύτερη διαχείριση των καθημερινών δραστηριοτήτων καθώς προσφέρει ασφάλεια. Ενημερώστε για τυχόν αλλαγές έγκαιρα.

• Οργάνωση Χρόνου: Χρησιμοποιήστε εργαλεία όπως ημερολόγια, λίστες εργασιών και υπενθυμίσεις για να βοηθήσετε τον έφηβο να διαχειριστεί τον χρόνο του και να οργανώσει τις δραστηριότητές του. (Πχ: Θα μπορούσε όταν υπάρχει ένα διαγώνισμα στο σχολείο ο εκπαιδευτικός διακριτικά να τον ενημερώνει για το χρόνο ή στο σπίτι να έχει αναρτηθεί ένα ημερήσιο πρόγραμμα με τις υποχρεώσεις του)

3.Δεξιότητες Αυτορρύθμισης

• Ανάπτυξη Δεξιοτήτων Διαχείρισης Συναισθημάτων: Διδάξτε τεχνικές για την αναγνώριση και τη διαχείριση των συναισθημάτων, όπως είναι η χρήση της βαθιάς αναπνοής, τα σημάδια που μας δίνει το σώμα μας πριν ανέβει το επίπεδο διέγερσής μας, τεχνικές όπου μπορούμε να εφαρμόσουμε για να διαχειριστούμε δυσάρεστες καταστάσεις όπως πχ ο θυμός. Εδώ σίγουρα θα βοηθούσε η συνεργασία με έναν ειδικό, ακόμα και μέσα στο σχολείο αν διαθέτει Διεπιστημονική επιτροπή όπου υπάρχουν επαγγελματίες ψυχικής υγείας.

4.Ενίσχυση των Κοινωνικών Δεξιοτήτων

• Διδασκαλία Κοινωνικών Δεξιοτήτων: Προσφέρετε καθοδήγηση και πρακτική σε τομείς όπως η επίλυση συγκρούσεων, η ανάπτυξη σχέσεων και η κατάλληλη επικοινωνία. Ίσως εδώ να βοηθούσαν οι κοινωνικές ιστορίες.. ( https://eidikiagogi-symvoulesgiagoneis.blogspot.com/2017/09/blog-post_6.html)

• Προώθηση Κοινωνικών Δραστηριοτήτων: Ενθαρρύνετε τη συμμετοχή σε κοινωνικές ομάδες ή δραστηριότητες που ενδιαφέρουν τον έφηβο, ώστε να ενισχύσετε την κοινωνικότητα και την αυτοεκτίμησή του.

5. Σχολική Υποστήριξη

• Επικοινωνία με το Σχολείο: Διατηρήστε στενή συνεργασία τόσο οι γονείς όσο και οι εκπαιδευτικοί για να προσαρμόσετε το εκπαιδευτικό περιβάλλον στις ανάγκες του εφήβου. Ενημερώστε αμφίδρομα για τεχνικές οι οποίες έχουν επιτύχει η αποτύχει. Να ξέρετε πως η τιμωρία δεν βοηθάει σε αυτές τις περιπτώσεις.

6.Υποστήριξη της Ψυχικής και Σωματικής Υγείας

• Φροντίδα του Εαυτού: Ενθαρρύνετε τον έφηβο να τρώει ισορροπημένα και να κοιμάται επαρκώς. Αυτές οι συνήθειες μπορούν να έχουν θετικό πρόσημο στη διαχείριση της ΔΕΠΥ. Προσοχή στα ηλεκτρονικά παιχνίδια και στη χρήση του διαδικτύου
• Διαχείριση Άγχους και Κατάθλιψης: Παρακολουθήστε για σημάδια δυσφορίας και αναζητήστε βοήθεια από ειδικούς εάν χρειαστεί.

    7.Υποστηρικτικό Περιβάλλον

• Κατανόηση και Υπομονή: Δημιουργήστε ένα υποστηρικτικό οικογενειακό και σχολικό περιβάλλον, όπου ο έφηβος αισθάνεται ότι τον κατανοούν και τον αποδέχονται.
• Συμμετοχή της Οικογένειας και του σχολείου: Η ενεργή συμμετοχή της οικογένειας και του σχολείου στη διαχείριση της ΔΕΠΥ μπορεί να βελτιώσει την επικοινωνία και να μειώσει την ένταση.

8.Φαρμακευτική Αγωγή και Θεραπεία

• Συμβουλευτική και Ψυχοθεραπεία: Εξετάστε το ενδεχόμενο ψυχοθεραπείας για να βοηθήσετε τον έφηβο να αναπτύξει δεξιότητες διαχείρισης της ΔΕΠΥ.
• Φαρμακευτική Αγωγή: Εάν ο ειδικός το κρίνει απαραίτητο, η φαρμακευτική αγωγή μπορεί να βοηθήσει στη μείωση των συμπτωμάτων της ΔΕΠΥ. Η παρακολούθηση της αποτελεσματικότητας και των παρενεργειών είναι ζωτικής σημασίας.

Συνοψίζοντας, η κατανόηση, η υπομονή, και η συνεχής επικοινωνία είναι κλειδιά για την υποστήριξη ενός εφήβου με ΔΕΠΥ. Οι γονείς και το σχολικό περιβάλλον θα  πρέπει να είναι κοντά στον έφηβο και να τον στηρίζουν στην ανάπτυξη των δεξιοτήτων που χρειάζεται για να ανταπεξέλθει στις προκλήσεις της εφηβείας. Σίγουρα δεν είναι τόσο εύκολα όσο τα γράφω και υπάρχουν και οι κακές μέρες για όλους, ωστόσο με δοκιμές, καλή διάθεση και με την αυτοφροντίδα όλων μας μπορούμε να αλλάξουμε πράγματα και να πετύχουμε μικρές νίκες. Θυμηθείτε πως ένα παιδί με ΔΕΠΥ δεν είναι μόνο η διαταραχή του. Ενισχύστε τα θετικά σημεία που σίγουρα έχει.

Γιατί τα παιδιά δεν συγκεντρώνονται εύκολα στις μέρες μας;

 Γράφει η Παπαδοπούλου Ειρήνη

Κοινωνική Λειτουργός με εξειδίκευση στην Ειδική Αγωγή

Καλημέρα και καλή εβδομάδα να έχετε με δύναμη, υγεία και αγάπη.

Σήμερα σκέφτηκα να γράψω ένα άρθρο για την συγκέντρωση καθώς όλο και περισσότερο γονείς ανησυχούν πως το παιδί τους δεν συγκεντρώνεται ικανοποιητικά. Εδώ θέλω να τονίσω πως σε αυτό το άρθρο δεν θα συμπεριληφθούν τα παιδιά με ΔΕΠΥ καθώς αυτά είναι φυσιολογικό να έχουν έλλειψη  συγκέντρωσης εξαιτίας της ιδιαιτερότητας τους.

Τι είναι όμως η συγκέντρωση;

Η συγκέντρωση είναι η ικανότητα μικρών και μεγάλων να εστιάζουν σε δραστηριότητες ακόμα και σε ήχους. Επίσης, η συγκέντρωση περιλαμβάνει να μπορούμε να μεταβαίνουμε από τη μια δραστηριότητα στην άλλη ομαλά. Το κλειδί ουσιαστικά της συγκέντρωσης είναι η ικανότητα διατήρησης της προσοχής μας σε κάτι ή κάποιον για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Σκεφτείτε τώρα μετά τον ορισμό εσείς σαν ενήλικες συγκεντρώνεστε όπως πρέπει;; Εγώ όχι και πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι όλο και πιο σπάνια ακόμα και οι ενήλικες συγκεντρώνονται! Άρα αν για εμάς είναι δύσκολο φανταστείτε για τα παιδιά.

Γιατί δεν συγκεντρώνονται λοιπόν τα παιδιά επαρκή:

• Χρησιμοποιούν στην καθημερινότητα τους πολλά τεχνολογικά μέσα (tablet, κινητά, υπολογιστές, ηλεκτρονικά παιχνίδια).

Η τεχνολογία έχει αρχίσει πια να χρησιμοποιείται χωρίς όρια από μικρούς και μεγάλους αφού μας κάνει τη ζωή μας πιο εύκολη σε όλους τους τομείς και ίσως πια να είναι και η ανέξοδη διασκέδαση. Τα παιδιά όταν δεν υπάρχει κάτι άλλο να τους τραβάει την προσοχή το πρώτο πράγμα που τους έρχεται στο μυαλό είναι να ασχοληθούν με οθόνες. (Αναρωτιέμαι είναι μόνο για τα παιδιά αυτή ή συνθήκη ή και για εμάς;). Δεν είναι τυχαίο πια πως μπορούμε να πάμε για καφέ και μικροί και μεγάλοι να ασχολούμαστε με οθόνες, αντί να εστιάσουμε στην παρέα, στον ήλιο, στον καθαρό αέρα. 

Η υπερβολική ενασχόληση με τις οθόνες δεν βοηθάει τα παιδιά καθώς έχουμε τις εικόνες και τον ήχο όπου αλλάζουν ασταμάτητα με πολλές πληροφορίες που δεν μπορεί να διαχειριστεί το παιδί. Πολλές φορές το παιδί ζει σε μια ουτοπία αφού πιστεύει πως με ένα πάτημα του κουμπιού μπορεί να βρεθεί αλλού.

Άρα πως μπορεί να συγκεντρωθεί στο σχολείο όπου απαιτεί 45 λεπτά να κάτσει σε μια καρέκλα και να γράφει όταν έχει συνηθίσει να γράφει στον υπολογιστή ή στο κινητό που απαιτεί λιγότερη προσπάθεια;

Προσωπική μου γνώμη πως οι οθόνες είναι ένα βασικό αίτιο όπου τα παιδιά δεν μπορούν να συγκεντρωθούν, σε καμία περίπτωση δεν πιστεύω πως θα πρέπει ωστόσο να καταργηθούν αλλά να οριοθετείτε ο χρόνος σε αυτά.

• Τα παιδιά πια δεν διαβάζουν λογοτεχνικά βιβλία 

 Τα παιδιά λόγω έλλειψης χρόνου και του εκπαιδευτικού συστήματος που έχει πολλές απαιτήσεις δεν διαβάζουν πια για ευχαρίστηση διαβάζουν μόνο για να μάθουν. Ωστόσο όμως η ανάγνωση είναι ένας βασικός πυλώνας όπου βοηθάει τα παιδιά να αποκτήσουν την ικανότητα της συγκέντρωσης. Πολλές φορές μου έχουν πει μαθητές μου πως "πηδάν" την ιστορία αφού βιάζονται να μάθουν το τέλος. Άρα, αντιλαμβανόμαστε από αυτό πως στις μέρες μας υπάρχει βιασύνη για το εύκολο. 

• Ο γρήγορος ρυθμός της ζωής

Τα παιδιά λόγω των απαιτήσεων που υπάρχουν στις μέρες μας μεταπηδούν από τη μια δραστηριότητα στην άλλη χωρίς να έχουν εμπεδώσει την προηγούμενη, Πολλές φορές είναι γεμάτα και τα Σαββατοκύριακο των παιδιών χωρίς να τους δοθεί ο χρόνος να γεμίσουν τις μπάταρίες του. Έχει χαθεί το ελεύθερο παιχνίδι που βοηθάει πολύ τη συγκέντρωση και όλα είναι πια δομημένα.

• Ο μη επαρκής ύπνος και η μη σωστή διατροφή

Πρόσφατες έρευνες έχουν δείξει πως αυτές οι δύο ανάγκες είναι πολύ σημαντικές για μικρούς και μεγάλους και θα πρέπει όσο μπορούμε να τις φροντίζουμε. 

• To παράδειγμα των "σημαντικών άλλων" για τα παιδιά

Άφησα τελευταίο αλλά ίσως το πιο σημαντικό το παράδειγμα που δίνουμε στα παιδιά μας καθώς όταν εμείς μιλάμε μαζί τους και πιάνουμε το κινητό ή πιάνουμε τη μια δραστηριότητα και αφήνουμε την άλλη ή είμαστε πολύ αγχωμένοι τι παράδειγμα τους δίνουμε άραγε; Σκεφτείτε!

Τι μπορούμε όμως να κάνουμε για να συγκεντρώνονται πιο εύκολα τα παιδιά;

Θα αναφέρω κάποια απλά πράγματα που μπορούμε να κάνουμε όλοι με τα παιδιά. Σίγουρα τα ξέρετε αλλά θα τα υπενθυμίσουμε.

• Ακούστε τα παιδιά σας προσεκτικά όταν σας μιλάνε χωρίς περισπασμούς. Σβήστε τις οθόνες.
• Διαβάστε, φτιάξτε παζλ, παίξτε συμβολικό και ελεύθερο παιχνίδι που προωθεί την συγκέντρωση και την φαντασία.
• Προσπαθείτε όσο μπορείτε να έχετε μια ρουτίνα στην καθημερινότητα σας. (Ύπνος, φαγητό, οργάνωση μελέτης).
• Περιορίστε τις οθόνες. Εναλλακτικά δημιουργήστε ένα πρόγραμμα με τις οθόνες όπου μπορεί να λειτουργεί σαν επιβράβευση. 

Τέλος να θυμάστε πως ο  γονέας είναι σημαντικό να  παρατηρεί το παιδί προσεκτικά χωρίς να το κρίνει ώστε να κατανοήσει καλύτερα τη συμπεριφορά του.

Καλή δύναμη!

Οδηγίες για τους εκπαιδευτικούς σε παιδιά με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής- Υπερκινητικότητας

 Γράφει η Παπαδοπούλου Ειρήνη

Καλησπέρα ,σήμερα θα μιλήσουμε για το πως οι εκπαιδευτικοί μπορούνε να βοηθήσουνε τα παιδιά με Διαταραχής Ελλειμματικής Προσοχής -Υπερκινητικότητας. 

Πολλές φορές η διδασκαλία παιδιών με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής- υπερκινητικότητας  προκαλεί άγχος και ματαίωση στους εκπαιδευτικούς, καθώς χρειάζεται απερίγραπτη υπομονή και επιμονή ώστε τα παιδιά αυτά να είναι λειτουργικά στο σύνολο της τάξης. 

Το πιο σημαντικό κόμματι για εμένα είναι η συνεργασία που πρέπει να έχουν οι γονείς με τους εκπαιδευτικούς για τυχόν αλλαγές, τυχόν τεχνικές που μπορεί να είναι αποδοτικές και στα δύο περιβάλλοντα . Ουσιαστικό είναι σε αυτήν την επικοινωνία να μην υπάρχει κριτική από καμία πλευρά αλλά αμέριστη κατανόηση.

Τι είναι η διαταραχή ελλειμματικής προσοχής;

Η διαταραχή ελλειμματικής  προσοχής είναι μια νευροαναπτυξιάκη διαταραχή που μπορεί να συνυπάρχει με υπερκινητικότητα ή ακόμη και με παρορμητικότητα.

Τι μπορεί να κάνουν οι εκπαιδευτικοί μέσα στην τάξη;

Οργανώστε καλύτερα το θρανίο του παιδιού: Είναι σημαντικό ο μαθητής να είναι καθισμένος στο πρώτο θρανίο ή δίπλα στην έδρα μακριά από ερεθίσματα όπως  παράθυρα. Επίσης είναι σημαντικό πάνω στο θρανίο να υπάρχει οπτικοποιημένο το πρόγραμμα του ανά  μέρα καθώς και να έχουν οπτικοποιηθεί κάποιοι βασικοί κανόνες όπως: Να σηκώνω χέρι όταν μιλάω, να μαζεύω το θρανίο μου, δεν μιλάμε. Επιπλέον θα βοηθήσει το μαθητή να κάθεται με ένα καλύτερο μαθητή από αυτόν για να μπορεί να τον κινητοποιήσει. 

Κάντε το παιδί βοηθό μέσα στη τάξη: Είναι καλό το παιδί για να μπορεί να εκτονωθεί να υπάρχει μια κίνηση και να γίνει ο βοηθός στην τάξη. Πχ: Να σηκώνεται να σβήνει τον πίνακα, να πηγαίνει στο γραφείο να φέρει κάτι, να μοιράσει φωτοτυπίες-τετράδια, να γίνεται επιμελής.

Δημιουργήστε τα δικά σας σήματα με το παιδί: Δημιουργήστε μια δική σας επικοινωνία με τα ενδιαφέροντα του ώστε το παιδί να επαναφέρετε όταν ξεφεύγει. Επιπρόσθετα, όταν το παιδί ξεφεύγει ένα άγγιγμά στο ώμο μπορεί να είναι σημαντικό.

Δημιουργήστε μια ρουτίνα:  Η ρουτίνα δημιουργεί ασφάλεια και εμπέδωση νέων δεξιοτήτων στα παιδιά με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής-υπερκινητικότητας 

Τι μπορεί να κάνουν οι εκπαιδευτικοί όσο αφορά την παράδοση;

Χρησιμοποιείστε οπτιακουστικό υλικό: Η παρουσίαση του μαθήματος μπορεί να περιλαμβάνει οπτικοακουστικό υλικό πχ ενδιαφέρουσες φωτογραφίες σχετικές με την παραδοτέα ύλη, ακουστικά ερεθίσματα, χρώματα για να τονίσετε τις κεντρικές ιδέες. Πολλά από τα παιδιά με ΔΕΠΥ μαθαίνουν καλύτερα με αυτόν τον τρόπο.

Εάν έχετε χρόνο δώστε προσωπικές σημειώσεις στο μαθητή για την παράδοση του μαθήματος: Προσπαθήστε σε αυτές τις σημειώσεις να εστιάσετε στα κεντρικά σημεία της παράδοσης.

Επιδιώξτε την ενεργή συμμετοχή: Εμπλέξτε όσο μπορείτε τον μαθητή στην παράδοση, ρωτήστε τον, προσπαθείτε να είστε διακριτικά δίπλα του και να τον κατευθύνετε.

Δώστε περισσότερο χρόνο στα παιδιά: Πρέπει να έχετε στο μυαλό σας πως τα παιδιά αυτά χρειάζονται ίσως περισσότερο χρόνο από τα άλλα σε διαγωνίσματα. Προσπαθήστε να είστε πιο ελαστικοί με το χρόνο.

Τι μπορεί να κάνουν οι εκπαιδευτικοί όσο αφορά την συμπεριφορά;

Επιβραβεύεστε συγκεκριμένα: Επιβραβεύεστε συγκεκριμένα τις συμπεριφορές που είναι επιθυμητές. Πχ: Συγχαρητήρια που μάζεψες τα βιβλία σου, μπράβο που πρόσεχες στο μάθημα της Γλώσσας.

Επιβραβεύεστε άμεσα: Επιβραβεύεστε τις συμπεριφορές εκείνη την ώρα που γίνονται ώστε το παιδί να κατανοεί άμεσα τις επιθυμητές συμπεριφορές.

Παραμένετε ήρεμοι: Παραμένετε ήρεμοι, επαναλάβετε ίσως κάποιο κανόνα και προσπαθήστε να μην έρχεστε σε αντιπαράθεση με τον μαθητή.

Θα πρέπει να θυμάστε πως η συμπεριφορά του παιδιού με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής-υπερκινητικότητας δεν είναι ηθελημένη. Συμβαίνει γιατί το παιδί δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Επιπρόσθετα είναι σημαντικό επειδή είναι λογικό να μην τα ξέρουμε όλα να ζητήσουμε βοήθεια από τους ειδικούς που  τυχόν παρακολουθούν τα παιδιά ώστε να ενημερωθούμε. Ο ρόλος των εκπαιδευτικών είναι δύσκολος, χρήζει υπομονή και επίμονη!

Πολύ χρήσιμο υλικό θα βρείτε στην Ελληνική Εταιρία μελέτης ΔΕΠΥ που βρίσκεται στον παρακάτω σύνδεσμο https://adhd.gr.

Καλό κουράγιο!

Διάσπαση προσοχής – υπερκινητικότητα και λογοθεραπεία

Γράφει η Μεχραλιέβα Ελμίρα

Λογοθεραπεύτρια

Η διάσπαση προσοχής, η υπερκινητικότητα και η παρορμητικότητα έχουν αντίκτυπο  στη γενικότερη λεκτική επικοινωνία του παιδιού με ΔΕΠΥ.

Τα προβλήματα λόγου και ομιλίας σχετίζονται με τα ελλείμματα στις ανώτερες γνωστικές λειτουργίες, οι οποίες απαιτούνται για την οργάνωση της σκέψης και της συμπεριφοράς. 

Ο λόγος των παιδιών με ΔΕΠΥ είναι ανοργάνωτος και η ομιλία τους μπορεί να χαρακτηρίζεται από  αρθρωτικά λάθη.

Είναι δύσκολο για τα συγκεκριμένα παιδιά:
• Να συγκεντρωθούν
• Να ακολουθούν οδηγίες
• Να περιμένουν τη σειρά τους για να απαντήσουν
• Να διηγηθούν ένα συμβάν
• Να δώσουν αρκετές πληροφορίες στο συνομιλητή

Η λογοθεραπευτική παρέμβαση στοχεύει:
• Στην αύξηση συγκέντρωσης
• Στην οργάνωση εκφραστικού λόγου
• Στην αποκατάσταση συντακτικών και γραμματικών λαθών
• Στην ανάπτυξη λογικής σκέψης
• Στην αντιμετώπιση αρθρωτικών δυσκολιών

Ο ρόλος του δασκάλου στην εκπαίδευση παιδιών με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής

Γράφει η Παπαδοπούλου Ειρήνη

Η διαταραχή ελλειμματικής  προσοχής είναι μια νευροαναπτυξιάκη διαταραχή που μπορεί να συνυπάρχει με υπερκινητικότητα ή ακόμη και με παρορμητικότητα.

Ο ρόλος του δάσκαλου στην εκπαίδευση παιδιών με Διαταραχή Ελλειμματικής προσοχής είναι πολύπλοκος και αρκετά δύσκολος.

Θα πρέπει να θυμόμαστε ότι ο δάσκαλος δεν είναι εξειδικευμένος στην ειδική αγωγή και χρειάζεται ενθάρρυνση, αποδοχή και στήριξη από τους γονείς, καθώς είναι συνεργάτες και όχι αντίπαλοι!

Ο δάσκαλος αφού γνωρίσει και συλλέξει πληροφορίες για τη διαταραχή θα ήταν καλό να κάνει κάποιες αλλαγές στο περιβάλλον της τάξης, στο ίδιο τον μαθητή και στην οικογένεια, σεβόμενος πάντα τις ιδιαίτερες ανάγκες του μαθητή αλλά και το σύνολο της τάξης.

Στο περιβάλλον της τάξης θα μπορούσε ο δάσκαλος να :

Επιλέγει ο μαθητής  να κάθεται στα πρώτα θρανία,  μακριά από ερεθίσματα όπως είναι τα παράθυρα.
Επιπλέον θα βοηθούσε να κάθονται δίπλα του μαθητές πρότυπα, όπως  ήσυχοι και με καλές αποδόσεις.

Δίνει τη δυνατότητα κίνησης στον μαθητή , όταν διαπιστώνει ότι έχει ξεφύγει η προσοχή του. 
Μια καλή μέθοδος είναι να κάνει τον μαθητή βοηθό και να του δίνει κάποιες αρμοδιότητες, όπως να σβήνει τον πίνακα ή να μαζεύει τετράδια στη τάξη ή ακόμα να φέρει κάτι από το γραφείο.

Οπτικοποιεί σημαντικούς κανόνες στο θρανίο του μαθητή. Όπως ότι πρέπει να σηκώνουμε το χέρι όταν μιλάμε ή δεν σηκωνόμαστε από το θρανίο χωρίς να υπάρχει λόγος

Σε ατομικό επίπεδο ο δάσκαλος θα μπορούσε να παρέμβει ως εξής: 

Να αποφεύγει τις ερωτήσεις στο μαθητή με πολλά σκέλη και να προτιμά τις σύντομες ερωτήσεις

Να  εξηγεί το μάθημα  με απλά λόγια και με τη βοήθεια οπτικών ερεθισμάτων όπως σχεδιαγράμματα

Να χρησιμοποιεί πολυαισθητηριακές μεθόδους όπως: Χρωματιστές κιμωλίες, κίνηση, μαρκαδόρους για την εκμάθηση εννοιών

Να προσπαθεί να είναι κοντά στο μαθητή και να τον επαναφέρει στα τεκταινόμενα της τάξης με ένα διακριτικό άγγιγμα

Να παρέχει περισσότερο χρόνο ώστε ο μαθητής να τελειοποιήσει την εργασία του και να υπάρχει μείωση ύλης σε μαθήματα που ο μαθητής δεν τα καταφέρνει

Επιβραβεύει  και να ενδιαφέρεται  σε προσωπικό επίπεδο για το μαθητή

Σε οικογενειακό επίπεδο  ο δάσκαλος  θα ήταν καλό:

Να συνεργάζεται με την οικογένεια και να ανταλλάσσει πληροφορίες για το παιδί

Να θέτει στόχους με τους γονείς  για τον μαθητή

 Τέλος, μην ξεχνάτε να δομήσετε μια ρουτίνα στις δραστηριότητες της τάξης για ευκολότερη μετάβαση. 
Επιπρόσθετα,  αναπτύξτε έναν κώδικα επικοινωνίας με το παιδί με τη διαταραχή ελλειμματικής προσοχής. 

Να θυμάστε ότι τα παιδιά έχουν να μας διδάξουν πολλά!

Διατροφή και διαταραχή ελλειμματικής προσοχής

Η Διαταραχή ελλειμματικής προσοχής είναι μια νευρο-αναπτυξιακή διαταραχή που χαρακτηρίζεται τις περισσότερες φορές από:

1.  Υπερ-κινητικότητα
2.  Διάσπαση προσοχής
3.  Παρορμητικότητα

Στα πλαίσια της ολιστικής προσέγγισης τις τελευταίες δυο δεκαετίες προσπαθεί να διαπιστωθεί η συσχέτιση ανάμεσα στις διατροφικές συνήθειες και στην διαταραχή ελλειμματικής προσοχής. 
Να σημειωθεί ότι οι έρευνες εστιάζουν όχι πως μπορεί η διατροφή να αποτρέψει τη διαταραχή αλλά πως μπορεί η διατροφή να μειώσει τη συμπτωματολογία ατόμων που ήδη έχουν διαγνωστεί.

Άτομα ενήλικα ή γονείς παιδιών με τη διαταραχή υποστηρίζουν ότι είχαν ευεργετικά αποτελέσματα με την αλλαγή στη διατροφή τους.
 Να επισημανθεί ότι τα παρακάτω στοιχεία προκύπτουν από τις μαρτυρίες τους και ύστερα από τις βιβλιογραφικές πηγές, αφού αυτές ακόμα είναι ελάχιστες.

Κάποιες από αυτές τις αλλαγές που εάν πραγματοποιηθούν μπορούν πιθανά να μειώσουν τη συμπτωματολογία είναι οι εξής:

•  Αποφύγετε τη ζάχαρη και ειδικά τη σοκολάτα και τα αναψυκτικά σε βραδινές ώρες, αφού πολλές φορές τα παιδιά νιώθουν μετά την κατανάλωση τους έντονη υπερδιέγερση,
   αϋπνία και έλλειψη συγκέντρωσης

•  Μειώστε τα λιπαρά οξέα όσο αυτό είναι δυνατό. 

•  Ελαττώστε σημαντικά το αλάτι, αφού όπως είναι γνωστό το αλάτι ανεβάζει την πίεση του αίματος.

•  Αυξήστε τις τροφές που έχουν σίδηρο αφενός για να αυξηθεί η συγκέντρωση –προσοχή, αφετέρου να μειωθεί έντονα η σωματική δραστηριότητα. Μάλιστα, μια μελέτη στο Ισραήλ, σε παιδιά που είχαν τη διάγνωση διάσπαση προσοχής, βρέθηκε ότι το σίδηρο βελτίωσε την συμπτωματολογία.

• Επιλέξτε τρόφιμα με βασικά λιπαρά οξέα όπως ψάρια, ξηρούς καρπούς, αυγά με ωμέγα-3.
  Οι γονείς υποστήριξαν ότι όταν τα παιδιά λάμβαναν αυτές τις τροφές εκτελούσαν περισσότερα συγκεντρωμένα τις εργασίες τους.

•  Προτιμήστε τροφές που περιέχουν βιταμίνη B όπως ψωμί, συκώτι, ρύζι, λαχανικά, γάλα, δημητριακά ολικής αλέσεως. Σε μελέτες που έχουν γίνει σε ενηλίκους και σε γονείς παιδιών  διαπιστώθηκε ότι μειώνουν τη νευρικότητα και την ένταση.
•  Επιλέξτε τροφές με μαγνήσιο και ασβέστιο. Έρευνες έδειξαν ότι τα άτομα αντιδρούσαν καταπραϋντικά στη λήψη ασβεστίου και μαγνησίου.

Να σημειωθεί, ότι οι βιταμίνες για ιατρική ασφάλεια και ειδικά για τα παιδιά είναι σημαντικό να λαμβάνονται από τις τροφές και όχι από τα σκευάσματα, εκτός εάν υπάρχει σύσταση από γιατρό.

Κάποιες πρακτικές που θα βοηθούσαν σε σχέση με τις παραπάνω διατροφικές συνήθειες και ειδικά τα παιδιά είναι οι εξής:

•  Να τρώτε μαζί με το παιδί σας, όποτε το επιτρέπει το πρόγραμμα σας. Εδώ, να επισημάνουμε ότι η ρουτίνα και η σταθερότητα ακόμα και στο φαγητό, παίζει σημαντικό ρόλο για τα παιδιά που βιώνουν τη διαταραχή.

•  Μην χρησιμοποιείται το φαγητό, σαν είδος επιβράβευσης, δωροδοκίας ή απειλής, γιατί το παιδί πολύ πιθανόν θα συνδέσει το φαγητό με τη συγκεκριμένη συμπεριφορά.

•  Προσπαθήστε να εμπλέξετε το παιδί σας στη διαδικασία αγορά υγιεινών τροφών με το να πηγαίνετε πχ μαζί στο super market ή στο μανάβη.

•  Βάλτε στην οικογενειακή διατροφή το πρωινό, αφού έρευνες έχουν δείξει ότι τα παιδιά είναι πιο αποδοτικά στο σχολείο.
  Κάποιες πρακτικές που θα βοηθούσαν σε σχέση με τις παραπάνω 

Τέλος, θα πρέπει να γίνεται εσείς πρότυπο για το παιδί σας.

Οι καλές διατροφικές συνήθειες,συνήθως αν αποκτηθούν διατηρούνται μια ζωή.

•  Βάλτε στην οικογενειακή διατροφή το πρωινό, αφού έρευνες έχουν δείξει ότι τα παιδιά είναι πιο αποδοτικά στο σχολείο.

Τέλος, θα πρέπει να γίνεται εσείς πρότυπο για το παιδί σας.
Οι καλές διατροφικές συνήθειες,συνήθως αν αποκτηθούν διατηρούνται μια ζω

Κάποιες πρακτικές που θα βοηθούσαν σε σχέση με τις παραπάνω διατροφικές Κάποιες πρακτικές που θα βοηθούσαν σε σχέση με τις παραπάνω διατροφικές συνήθειες και ειδικά τα παιδιά είναι οι εξής:

•  Να τρώτε μαζί με το παιδί σας, όποτε το επιτρέπει το πρόγραμμα σας. Εδώ, να επισημάνουμε ότι η ρουτίνα και η σταθερότητα ακόμα και στο φαγητό, παίζει σημαντικό ρόλο για τα παιδιά που βιώνουν τη διαταραχή.
•  Μην χρησιμοποιείται το φαγητό, σαν είδος επιβράβευσης, δωροδοκίας ή απειλής, γιατί το παιδί πολύ πιθανόν θα συνδέσει το φαγητό με τη συγκεκριμένη συμπεριφορά.
•  Προσπαθήστε να εμπλέξετε το παιδί σας στη διαδικασία αγορά υγιεινών τροφών με το να πηγαίνετε πχ μαζί στο super market ή στο μανάβη.
•  Βάλτε στην οικογενειακή διατροφή το πρωινό, αφού έρευνες έχουν δείξει ότι τα παιδιά είναι πιο αποδοτικά στο σχολείο.

Τέλος, θα πρέπει να γίνεται εσείς πρότυπο για το παιδί σας.
Οι καλές διατροφικές συνήθειες,συνήθως αν αποκτηθούν διατηρούνται μια ζωή.

---

 Διαβάστε επίσης...

συνήθειες και ειδικά τα παιδιά είναι οι εξής:

•  Να τρώτε μαζί με το παιδί σας, όποτε το επιτρέπει το πρόγραμμα σας. Εδώ, να επισημάνουμε ότι η ρουτίνα και η σταθερότητα ακόμα και στο φαγητό, παίζει σημαντικό ρόλο για τα παιδιά που βιώνουν τη διαταραχή.
•  Μην χρησιμοποιείται το φαγητό, σαν είδος επιβράβευσης, δωροδοκίας ή απειλής, γιατί το παιδί πολύ πιθανόν θα συνδέσει το φαγητό με τη συγκεκριμένη συμπεριφορά.
•  Προσπαθήστε να εμπλέξετε το παιδί σας στη διαδικασία αγορά υγιεινών τροφών με το να πηγαίνετε πχ μαζί στο super market ή στο μανάβη.
•  Βάλτε στην οικογενειακή διατροφή το πρωινό, αφού έρευνες έχουν δείξει ότι τα παιδιά είναι πιο αποδοτικά στο σχολείο.

Τέλος, θα πρέπει να γίνεται εσείς πρότυπο για το παιδί σας.
Οι καλές διατροφικές συνήθειες,συνήθως αν αποκτηθούν διατηρούνται μια 

Γνωριμία με την ελλειματική προσοχής-Υπερκινητικότητα

Γράφει η Παπαδοπούλου Ειρήνη

΅΄Είναι σαν να παίζει το ραδιόφωνο με πολλά παράσιτα, ενώ εσύ προσπαθείς να ακούσεις τι συμβαίνει"

Η Διαταραχή ελλειμματικής προσοχής είναι μια νευρο-αναπτυξιακή διαταραχή που τη συναντάμε όλο και πιο συχνά στα παιδιά μας. 

Αξίζει να σημειωθεί  ότι η διάγνωση γίνεται  μεταξύ 4-7 ετών από  διεπιστημονική ομάδα και για να είναι έγκυρη θα πρέπει να έχει πραγματοποιηθεί σε κάποιο δημόσιο φορέα. (ΚΕΔΔΥ, δημόσια νοσοκομεία, Κέντρα Ψυχικής Υγείας).

Η ελλειμματική προσοχή συναντάται συχνότερα σε αγόρια με αναλογία 3:1
Συνήθως υπάρχει συννοσηρότητα της ελλειμματικής προσοχής με άλλες διαταραχές όπως: Μαθησιακές δυσκολίες, αναπτυξιακές δυσκολίες, διαταραχές εναντιωματικής συμπεριφοράς-διαγωγής, διαταραχές άγχους-συναισθήματος.

Οι αίτιες ακόμα δεν είναι απόλυτα σαφείς. Οι απόψεις που κυριαρχούν είναι αφενός ότι η διαταραχή είναι κληρονομική, αφετέρου ότι ο εγκέφαλος αυτών των παιδιών παρουσιάζει διαφορές με εκείνων των συνομήλικων τους στη δομή, το μεταβολισμό και στη λειτουργία συγκεκριμένων περιοχών.

Η Διαταραχή ελλειμματικής προσοχής μπορεί να συνυπάρχει με υπερκινητικότητα ή διάσπαση προσοχής ή παρορμητικότητα, κάποιες φορές μπορεί να συνυπάρχει και με όλα μαζί.

Κάποια συμπτώματα για την υπερκινητικότητα είναι όταν το παιδί:
-Φεύγει συχνά από τη θέση του ή το θρανίο
-Τρέχει ή σκαρφαλώνει συνεχώς
-Δεν προσέχει τα παιχνίδια του και τα καταστρέφει
-Δυσκολεύεται στα ομαδικά παιχνίδια και δεν μπορεί να συγκρατεί κανόνες

Κάποια συμπτώματα για την διάσπαση προσοχής είναι όταν το παιδί:
-Δείχνει να μην ακούει
-Κάνει βιαστικά λάθη
-Χάνει και ξεχνάει βιβλία-εργασίες
-Έχει συχνά ατυχήματα

Τέλος, κάποια συμπτώματα για την παρορμητικότητα είναι όταν το παιδί:
-Δεν σκέφτεται πριν ενεργήσει
-Διακόπτει ή αναβάλλει συζητήσεις και δραστηριότητες
- Ο λόγος του έχει γραμματικά και συντακτικά λάθη

Για να χαρακτηρίσουμε κάποιο παιδί με Διαταραχή ελλειμματικής προσοχής θα πρέπει τα συμπτώματα να παρουσιάζονται τόσο στο σχολείο όσο και στο σπίτι. Παρακάτω ακολουθούν κάποιες  γενικές οδηγίες για γονείς χωρίς να ξεχνάμε βέβαια ότι κάθε παιδί είναι μοναδικό και ξεχωριστό.

Οδηγίες προς γονείς:
- Η σταθερή πορεία  αντιμετώπισης και συμπεριφοράς και από τους δυο γονείς είναι καθοριστική
-Θέστε σαφή όρια και κανόνες.
-Επαινείτε τη συγκεκριμένη λειτουργική συμπεριφορά
- Εστιάστε στην επιθυμητή συμπεριφορά και όχι σε αυτήν που θέλετε να σταματήσει
- Οι τιμωρίες πρέπει να είναι άμεσες και να διατυπώνονται με ήρεμο και κατανοητό τρόπο
- Οι απαιτήσεις σας πρέπει να είναι προσαρμοσμένες στις δυνατότητες του παιδιού σας και όχι στις δικές σας
- Ενισχύστε τον επικοινωνιακό τομέα
- Το ωράριο του ύπνου και της διατροφής να είναι σταθερό.(Ρουτίνα)
- Αναθέστε του δουλείες στο σπίτι( λίστα με ψώνια στο soupermarket, επιλογή των ρούχων από το προηγούμενο βράδυ, προετοιμασία τσάντας)
- Οργανώστε το δωμάτιο (postit, πίνακας ανακοινώσεων)
-Ο χώρος της μελέτης να είναι συγκεκριμένος και μεγάλος και να τοποθετείται μόνο ένα μάθημα τη φορά
- Η μελέτη στο σπίτι να είναι οργανωμένη και γεμάτη διαλείμματα που έχουν συμφωνηθεί με τα παιδιά
- Να υπάρχει συγκεκριμένος χρόνος μελέτης
- Να συμμετέχει σε εξωσχολικές ομαδικές δραστηριότητες που θα μπορεί να εκτονώνεται φυσικά

Η Διαταραχή ελλειμματικής προσοχής παρουσιάζει αυξητικές τάσεις και είναι μια διαταραχή που διερευνάται  συνέχεια. Οι γονείς για να βοηθήσουν αποτελεσματικά πρέπει να απενοχοποιηθούν για τη δυσκολία  και να την αποδεχτούν, άλλωστε η διαταραχή αυτή ακολουθεί το άτομο και στην ενήλικη ζωή.   

ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΘΥΜΑΣΤΕ ΠΩΣ Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗΣ ΔΕΝ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΣΕ ΕΛΛΙΠΗΣ ΓΟΝΙΚΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ Η ΣΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ!