Ο ρόλος του γονιού στην εκπαίδευση παιδιών με μαθησιακές δυσκολιές

Γράφει η Παπαδοπούλου Ειρήνη

Ποιος είναι o ρόλος του γονιού στην εκπαίδευση των παιδιών με μαθησιακές δυσκολίες;

Πρέπει να συμμετέχει ο γονιός στην εκπαίδευση του;

Πρόσφατα διάβασα ένα απόσπασμα για το ρόλο των γονιών, με άγγιξε και σας το παραθέτω:

"Για να κατανοήσουμε την προστατευτική ενέργεια των δύο γονέων, ας χρησιμοποιήσουμε την αναλογία της φωλιάς των πουλιών.

Η φωλιά των πουλιών αποτελείται από δύο μέρη:

Το έξω στρώμα είναι σκληρό, συμπαγές, δομημένο από πιο σκληρά υλικά, κομμάτια ξύλο, πετρούλες, λάσπη κλπ., που αποτελούν ένα συγκεκριμένο οικοδόμημα που επιτρέπει στη φωλιά να αντέχει στις καιρικές συνθήκες, να είναι στερεή και ασφαλής.Το εσωτερικό στρώμα είναι πιο μαλακό, φτιαγμένο από πούπουλα κι άλλα μαλακά υλικά. Είναι το μητρικό πλαίσιο.Το έξω είναι ο πατέρας, το μέσα η μητέρα.Ένα παιδί μεγαλώνει και αναπτύσσεται μέσα στη μήτρα της μητέρας και εκεί προστατεύεται από τις απαιτήσεις και ιδιαιτερότητες του έξω κόσμου. Μετά τη γέννα, μέχρι να αυτονομηθεί το παιδί χρειάζεται ακόμα την προστασία της μητέρας.Εδώ έρχεται ο πατέρας, μέσα από την καλή σχέση μεταξύ τους, να βοηθήσει το παιδί να χαλαρώσει τους δεσμούς του με την μητέρα και να αρχίσει τα δικά του βήματα στον κόσμο, να αναπτύξει την αυτοεκτίμησή του, την εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του και να αυτονομηθεί από την μητέρα."(Καρλ Γιούνγκ)

Από τα παραπάνω καταλαβαίνουμε πόσο σημαντικός  και καθοριστικός είναι ο ρόλος των γονιών στη ζωή των παιδιών.

Οι γονείς συμμετέχουν στην εκπαίδευση των παιδιών, αφού με βάση το νόμο,  είναι αυτοί που παίρνουν την τελική απόφαση σχετικά με την εκπαίδευση του παιδιού τους και την ένταξή του στην ειδική αγωγή.

Πιο συγκεκριμένα ο γονιός  που το παιδί του αντιμετωπίζει μαθησιακές δυσκολίες, θα ήταν καλό:

• Να παρατηρεί το παιδί σε όλες τις εκδηλώσεις της ζωής του, έτσι ώστε να γνωρίζει τις ικανότητες και τις αδυναμίες του.
• Να κατανοήσει ότι τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, παρουσιάζουν συνήθως προβληματική συμπεριφορά, χωρίς να το θέλουν τα ίδια τα παιδιά.
• Να οργανώνει τις προσπάθειες και τις δυνάμεις του παιδιού, έτσι ώστε να επιτύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Εδώ είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι οι γονείς δεν πρέπει να κάνουν την δουλεία του παιδιού.
• Να αποδεχτεί το παιδί με μαθησιακές δυσκολίες εστιάζοντας στα θετικά σημεία του,στην πρόοδό του παραβλέποντας τις αποτυχίες του.
• Να εδραιώσει συνεχή συνεργασία με το σχολείο και με τους ειδικούς θεραπευτές  ώστε να ενημερώνεται για την πρόοδο του παιδιού.
• Να ακολουθεί όσο μπορεί οδηγίες  στο μέτρο του δυνατού και δραστηριότητες που του δίνονται για το σπίτι από τους θεραπευτές ή τον δάσκαλο.
• Να έχει ρεαλιστικές προσδοκίες για το δυναμικό του παιδιού και να επιβραβεύει τις προσπάθειες του και όχι την απόδοση του.

Να σημειωθεί εδώ ότι ο ρόλος του  γονιού με μαθησιακές δυσκολίες δεν είναι θεραπευτικός!Είναι επικουρικός  και βοηθητικός ως προς το πρόγραμμα παρέμβασης του παιδιού. Είναι συνοδοιπόρος με τον θεραπευτή και τον δάσκαλο. Επιπλέον, θα πρέπει να αποφεύγονται οι ενοχές. Ο γονιός θα πρέπει να θυμάται αφενός ότι αυτός δεν ευθύνεται για τις μαθησιακές δυσκολίες του παιδιού και αφετέρου ο ρόλος του είναι σπουδαίος αφού πάντα προσπαθεί για το καλό του παιδιού!