Eπιστροφή στα θρανία: Πως μπορούμε να βοηθήσουμε τους έφηβους

Γράφει η Ειρήνη Παπαδόπουλου


Καλησπέρα, καλησπέρα

Ελπίζω να είστε όλοι καλά!!

Σκεφτόμουν εχτές πως μπορεί να νιώθει μια μερίδα μαθητών που επιστρέφει και πάλι στα θρανία ύστερα από δυο μήνες σχεδόν απουσίας και πως μπορούμε να βοηθήσουμε εμείς οι "σημαντικοί άλλοι".

Νομίζω πως αυτό που επιβάλλεται να κάνουμε είναι σε πρώτη φάση η ενεργητική ακρόαση των παιδιών μας, αλλά αλήθεια τι είναι αυτό;

Ενεργητική ακρόαση έχουμε όταν ακούμε το συνομιλητή μας συγκεντρωμένα, χωρίς να τον διακόπτουμε και να τον κρίνουμε. Εστιάζουμε σε αυτόν με όλο μας το "είναι" και παρατηρούμε ακόμα και τη γλώσσα του σώματός του, εννοείτε απερίσπαστοι από κινητά η τηλέφωνα. Προσπαθούμε να διατηρούμε τη βλεμματική επαφή και να συμμετέχουμε στη συζήτηση με την γλώσσα του σώματος (νεύματα, κούνημα του κεφάλι προς τα μπρος). Επιπρόσθετα μπορούμε να κάνουμε διευκρινιστικές ερωτήσεις για να κατανοήσουμε καλύτερα το συνομιλητή μας. Η ενεργητική ακρόαση προσφέρει αποδοχή, εμπιστοσύνη.

Άρα προσωπική μου άποψη είναι ότι οι έφηβοι αυτό που θέλουν σήμερα περισσότερο από ποτέ είναι να τους ακούσουμε και να αισθανθούμε αυτά που νιώθουν χωρίς χλευασμό. Είναι απόλυτα φυσιολογικά σκέψεις που έχουν να κάνουν με τον φόβο αλλά και την ανυπομονησία της επιστροφής στην καθημερινότητα. Προσπαθούμε να ακούσουμε πρώτα τα παιδιά και ύστερα να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε σαν οικογένεια.

Ένα άλλο σημαντικό κομμάτι είναι η πληροφόρηση, τα παιδιά συνέχεια ακούν και βλέπουν διάφορα. Προσπαθήστε να κάνετε συζητήσεις μαζί τους,΄ίσως προς στο τέλος της ημέρας για να φιλτράρετε όλο αυτόν τον όγκο. Επιτρέψτε στα παιδιά να σας εκφράσουν ανοιχτές απορίες. Σκεφτείτε πόσο ασφάλεια θα νιώσουν μετά από αυτή τη συζήτηση.

Στη συνέχεια ενημερώστε τα παιδιά για τα μέτρα υγιεινής και τη χρησιμότητα τους. Ίσως σκέφτομαι πως θα ήταν καλό να κάνετε και κάποιες βόλτες σε εξωτερικούς χώρους για να δείτε πως   τα παιδιά ανταπεξέρχονται με την νέα καθημερινότητα και να συζητάτε μαζί τους για αυτά τα νέα δεδομένα.
Για τους φίλους μας στο φάσμα του αυτισμού της Δευτερόβαθμιας εκπαίδευσης νομίζω θα βοήθαγε τα μέτρα υγιεινής να οπτικοποιηθούν ή να γίνουν μια κοινωνική ιστορία.

Tέλος αλλά σημαντικό είναι αυτές τις δυο εβδομάδες να υπάρχει μια επιστροφή στη ρουτίνα με ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα που θα περιέχει πρωινό ξύπνημα, δραστηριότητες, ώρες μελέτης, ώρες ελεύθερου χρόνου και ώρες ύπνου. ( Μην νομίζετε και εγώ την τελευταία βδομάδα ξυπνητήρι χρησιμοποιώ για να είμαι όσο μπορώ πιο έτοιμη)


Θα πρέπει να θυμόμαστε τέλος, πως κάθε οικογένεια έχει τις δικές της ανάγκες, είναι μοναδική και θα επιλέξει να κάνει το καλύτερο για το παιδί της που μόνο αυτή γνωρίζει!
Ελπίζω να μην μπούμε σε ένα " πόλεμο" γιατί έστειλες το παιδί σου σχολείο ή γιατί δεν το έστειλες. Ας σεβαστούμε ο ένας τον άλλον και με αυτό θα κλείσω!!

Καλή συνέχεια!!