Εμβόες: Προσωπική εμπειρία
Γράφει η Παπαδοπούλου Ειρήνη
Καλημέρα, σήμερα θα γράψω πάλι ένα βιωματικό άρθρο για τις εμβόες που αντιμετωπίζω εδώ και 2 χρόνια. Σίγουρα δεν είναι ιατρικό, απλά θέλω να καταθέσω την άποψή μου και να μοιραστώ την εμπειρία μου. Να σας πω τι κέρδισα και τι έχασα από αυτό. Το σημαντικό για μένα είναι να μοιραζόμαστε και με έναν τρόπο να κάνουμε ένα δίκτυο. Γιατί πιστεύω πως είμαστε πολλοί και αν ενωθούμε είναι καλό να ανταλλάσσουμε απόψεις. Σκέφτηκα μήπως κάνω και μια σελίδα στο fb!
Μετά από πολλές επισκέψεις σε γιατρούς, φάρμακα που δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα, εξετάσεις που δεν έδειχναν τίποτα, η ετυμηγορία ήταν πως θα τις έχω πάντα μαζί μου!! Ο λόγος που δημιουργήθηκαν είναι το άγχος!!Να σημειωθεί πως όταν πρωτοξεκίνησαν δεν βίωνα και κανένα τρομακτικό άγχος, αλλά με γιατρούς που το συζήτησα μου είπαν πως μπορεί να βγήκε τώρα!!
Τι δοκίμασα και δοκιμάζω:
Στην αρχή δοκίμασα να βάλω ωτοασπίδα στο δεξί αυτί ώστε να μην ακούω τον ήχο, αλλά αυτό που κατάφερα είναι να μην ακούω γενικά τίποτα, όταν έχω την ωτοασπίδα άρα την περιόρισα μόνο στον ύπνο.
Αυτό που με βοηθάει εμένα είναι συχνά να μην δίνω σημασία στο σύμπτωμα, να μην λέω ωχ το αυτί μου πάλι βουίζει, να το αγνοώ να λειτουργώ στην καθημερινότητα μου και απλά να συμβιώνω μαζί του χωρίς να παραπονιέμαι όλη μέρα για αυτό. Σίγουρα δεν είναι πάντα εφικτό, αλλά κάποιες φορές τα καταφέρνω και εκείνες τις φορές είμαι πολύ περήφανη για εμένα! Ένας λόγος που δεν παραπονιέμαι επίσης πια είναι ότι επειδή ο περίγυρος δεν καταλαβαίνει και είναι απόλυτο φυσιολογικό δεν με βοηθάνε πια οι εκφράσεις: "θα περάσει", "δεν είναι τίποτα", "εσύ φταις που αγχώθηκες" κτλ!
Ένα άλλο που εφαρμόζω είναι όταν με ενοχλεί πολύ και είμαι σπίτι μου είναι να βάζω χαλαρωτική μουσική και να μένω στο σκοτάδι.
Παρατηρώ τον εαυτό μου, ξέρω πως όταν αγχώνομαι το βουητό θα είναι πιο έντονο και επίπονο
Κοιμάμαι με δυο μαξιλάρια, και μειώνονται κάπως οι έμβοες.
Τι έχασα:
Λίγο από την κοινωνικότητα μου, με ενοχλεί πια να βγαίνω έξω και να έχει φασαρία και μετά να έχω πιο δυνατές εμβόες. Επιλέγω πια τις εξόδους, αλλά τώρα που το σκέφτομαι ίσως έχω κερδίσει ότι τις απολαμβάνω πιο πολύ
Λίγο από τον ύπνο μου, μου άρεσε να κοιμάμαι πολύ, τώρα κάπως έχει μειωθεί αν και με τη χαλαρωτική μουσική κάτι κάνουμε
Κάποιες φορές θέλω παραπάνω χρόνο να συγκεντρωθώ για να διεκπεραιώσω ένα έργο, ενώ παλιά ήμουν πιο "τσακμάκι¨(αχαχαχαχ)
Εν κατακλείδι, αγαπήστε τον εαυτό σας, ακούστε τον και αποδεχτείτε τον όπως είναι με τα καλά και τα κακά του.
Mην το βάζετε κάτω!!
ΜΟΝΟ ΕΜΑΣ ΕΧΟΥΜΕ!!!!
Καλημέρα, σήμερα θα γράψω πάλι ένα βιωματικό άρθρο για τις εμβόες που αντιμετωπίζω εδώ και 2 χρόνια. Σίγουρα δεν είναι ιατρικό, απλά θέλω να καταθέσω την άποψή μου και να μοιραστώ την εμπειρία μου. Να σας πω τι κέρδισα και τι έχασα από αυτό. Το σημαντικό για μένα είναι να μοιραζόμαστε και με έναν τρόπο να κάνουμε ένα δίκτυο. Γιατί πιστεύω πως είμαστε πολλοί και αν ενωθούμε είναι καλό να ανταλλάσσουμε απόψεις. Σκέφτηκα μήπως κάνω και μια σελίδα στο fb!
Μετά από πολλές επισκέψεις σε γιατρούς, φάρμακα που δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα, εξετάσεις που δεν έδειχναν τίποτα, η ετυμηγορία ήταν πως θα τις έχω πάντα μαζί μου!! Ο λόγος που δημιουργήθηκαν είναι το άγχος!!Να σημειωθεί πως όταν πρωτοξεκίνησαν δεν βίωνα και κανένα τρομακτικό άγχος, αλλά με γιατρούς που το συζήτησα μου είπαν πως μπορεί να βγήκε τώρα!!
Τι δοκίμασα και δοκιμάζω:
Στην αρχή δοκίμασα να βάλω ωτοασπίδα στο δεξί αυτί ώστε να μην ακούω τον ήχο, αλλά αυτό που κατάφερα είναι να μην ακούω γενικά τίποτα, όταν έχω την ωτοασπίδα άρα την περιόρισα μόνο στον ύπνο.
Αυτό που με βοηθάει εμένα είναι συχνά να μην δίνω σημασία στο σύμπτωμα, να μην λέω ωχ το αυτί μου πάλι βουίζει, να το αγνοώ να λειτουργώ στην καθημερινότητα μου και απλά να συμβιώνω μαζί του χωρίς να παραπονιέμαι όλη μέρα για αυτό. Σίγουρα δεν είναι πάντα εφικτό, αλλά κάποιες φορές τα καταφέρνω και εκείνες τις φορές είμαι πολύ περήφανη για εμένα! Ένας λόγος που δεν παραπονιέμαι επίσης πια είναι ότι επειδή ο περίγυρος δεν καταλαβαίνει και είναι απόλυτο φυσιολογικό δεν με βοηθάνε πια οι εκφράσεις: "θα περάσει", "δεν είναι τίποτα", "εσύ φταις που αγχώθηκες" κτλ!
Ένα άλλο που εφαρμόζω είναι όταν με ενοχλεί πολύ και είμαι σπίτι μου είναι να βάζω χαλαρωτική μουσική και να μένω στο σκοτάδι.
Παρατηρώ τον εαυτό μου, ξέρω πως όταν αγχώνομαι το βουητό θα είναι πιο έντονο και επίπονο
Κοιμάμαι με δυο μαξιλάρια, και μειώνονται κάπως οι έμβοες.
Τι έχασα:
Λίγο από την κοινωνικότητα μου, με ενοχλεί πια να βγαίνω έξω και να έχει φασαρία και μετά να έχω πιο δυνατές εμβόες. Επιλέγω πια τις εξόδους, αλλά τώρα που το σκέφτομαι ίσως έχω κερδίσει ότι τις απολαμβάνω πιο πολύ
Λίγο από τον ύπνο μου, μου άρεσε να κοιμάμαι πολύ, τώρα κάπως έχει μειωθεί αν και με τη χαλαρωτική μουσική κάτι κάνουμε
Κάποιες φορές θέλω παραπάνω χρόνο να συγκεντρωθώ για να διεκπεραιώσω ένα έργο, ενώ παλιά ήμουν πιο "τσακμάκι¨(αχαχαχαχ)
Εν κατακλείδι, αγαπήστε τον εαυτό σας, ακούστε τον και αποδεχτείτε τον όπως είναι με τα καλά και τα κακά του.
Mην το βάζετε κάτω!!
ΜΟΝΟ ΕΜΑΣ ΕΧΟΥΜΕ!!!!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου