Tελικά η ενσυναίσθηση βλάπτει;

Γράφει η Παπαδοπούλου Ειρήνη

 

Καλημέρα, καλημέρα σήμερα σκέφτηκα να γράψω ένα άρθρο για την αγαπημένη μου ενσυναίσθηση.

Πρεσβεύοντας αυτήν την αρχή για χρόνια, φέτος συνειδητοποιήσα για πρώτη φορά κάποια πράγματα και θα ήθελα να τα μοιραστώ μαζί σας.

Η ενσυναίσθηση ουσιαστικά είναι όταν μπαίνεις στη θέση του άλλου, "φοράς" τα παπούτσια του και προχωράς. Κατανοείς τις σκέψεις του άλλου, τα συναισθήματα του και κατά κάποιο τρόπο ταυτίζεσαι.

Κατανοήσα λοιπόν πως:

• Είναι πανέμορφο να έχεις ενσυναίσθηση για τον άλλο, αλλά μέχρι εκεί που δεν καταπατείται η δικιά σου ελευθερία και τα δικά σου δικαιώματα.
• Είναι σημαντικό να αφουγκράζεσαι  τον άλλον, να αισθάνεσαι τα συναισθήματα του, να ακούς τα παράπονα του, τη γκρίνια του αλλά όταν αυτό γίνεται κατά επανάληψιν να σταματάς γιατί αυτό μετά οδηγεί σε τοξικότητα που επηρεάζει εσένα και μόνο!
• Το να είσαι ενσυναισθητικός συνέχεια, μερικές φορές σε οδηγεί σε  ανιδιοτελές σημείο που δεν το αντιλαμβάνεσαι επιβαρύνοντας έτσι τον εαυτό σου.
• Πολλές φορές με το να παίρνεις αρνητική ενέργεια από τα προβλήματα όλων υπάρχουν στιγμές που αρρωσταίνει και σωματικά και ψυχικά

Τι μπορούν να κάνουν όμως οι ενσυναισθητικοί άνθρωποι για να διατηρήσουν την ισορροπία τους:

• Να μάθουν να διακρίνουν τα δικά τους συναισθήματα και να τα ξεχωρίζουν από του άλλου
• Να αγαπούν και να φροντίζουν τον εαυτό τους και να έχουν ενσυναίσθηση πρώτα από όλα για τους ίδιους. 
• Να μάθουν να λένε όχι και να βάζουν τα όρια τους χωρίς να σκέφτονται αν θα στεναχωρήσουν κάποιον

Η ενσυναίσθηση για μένα είναι ότι σημαντικό υπάρχει σε αυτόν τον κόσμο, θεωρώ πως αν την είχαν λίγο όλοι οι άνθρωποι, ο κόσμος μας θα ήταν καλύτερος, αλλά δυστυχώς όσο μεγαλώνω καταλαβαίνω πως ελάχιστοι άνθρωποι αφήνουν το εγώ τους για να μπουν

 στη θέση του άλλου.

Η ενσυναίσθηση δεν βλάπτει, απλά αυτός που την έχει θα πρέπει να φροντίζει αρκετά τον εαυτό του και να ακούει τις ανάγκες του. Ας θυμόμαστε πως αν εμείς δεν είμαστε καλά, πόσο μπορούμε να βοηθήσουμε τους άλλους!

Καλή συνέχεια!!!